Stracone miliony

Publikacja, która przybliży Ci nieco fenomen ojca Johna Bashobory. Poznaj bliżej niezwykłego kaznodzieję i niecodzienne umiejętności, jakimi dysponuje. "Bashobora. Człowiek, który wskrzesza zmarłych" to książka przedstawiająca sylwetkę niesamowitego człowieka, potrafiącego w mgnieniu oka porwać tłumy i skłonić je, by słuchały. Autor skupia się na tej niezwykłej postaci, starając się zweryfikować, które z wiadomości na jego temat rzeczywiście są prawdą. Podążając za samym tytułem publikacji, bada, czy Bashobora rzeczywiście potrafi wskrzeszać zmarłych. Jako przykład przywołana zostaje historia, zgodnie z którą ksiądz wziął na ręce martwe dziecko i gdy kilkakrotnie powtarzał "I love you", ono ożyło. Dziennikarz jest także zainteresowany powodem popularności, jaką cieszy się kaznodzieja, podczas swoich wystąpień zbierający zawsze ogromną widownię (gdy głosił swoje nauki na Stadionie Narodowym w Warszawie, zgromadził na miejscu 58 tysięcy ludzi). John Baptist Bashobora jest katolickim kapłanem pochodzącym z Ugandy. Dał się ponadto poznać jako charyzmatyk i doktor teologii duchowości. Urodził się piątego grudnia 1946 roku w Bushenyi. Podobno gdy był dzieckiem, ciotka chciała go otruć poprzez podanie zatrutego posiłku, jednak miska rozpadła się, kiedy chłopiec odmawiał modlitwę. Po zdobyciu edukacji i związaniu się z katolickim Ruchem Odnowy Charyzmatycznej, Bashobora powrócił do rodzinnej diecezji, gdzie stał się założycielem dwóch szkół podstawowych, dwóch średnich oraz dwóch sierocińców. Dzięki temu udało mu się otoczyć opieką pięć tysięcy sierot. Aktualnie Bashobora cieszy się popularnością jako rekolekcjonista, który znany jest z przepełnionych charyzmą na spotkaniach modlitewnych. Polskę odwiedził po raz pierwszy w 2007 roku. Na swoim koncie ma takie publikacje książkowe, jak: "Jesteśmy obrazem Boga" (2012), "Jesteśmy ambasadorami Boga na ziemi" (2013) oraz "Uwierz Bogu sercem" (2013).

Szukasz dobrej i ciekawej książki detektywistycznej dla swojego dziecka? "Inspektor Parma i przestępstwa w sieci" to trzecia część przedstawiająca przygody niezwykłego duetu. Młode osoby mogą liczyć na ciekawą akcję, nie zabraknie przy tym mądrego przekazu! Szykuje się wielka afera. Jej tropem podążają świnka Parma i szczur Szperek. Problem jest duży. Okazuje się, że ktoś ma zamiar zniszczyć elektrownię w Jagodnie. Jeśli nie zostanie zapłacony stumilionowy okup, miastu grozi całkowity paraliż. Intrygujące jest również to, że mieszkańcy niczym zahipnotyzowani wpłacają pieniądze na nieznane nikomu konto. Parma i Szperek mają trudne zadanie do wykonania. Muszą uratować przed tajemniczym wrogiem miasto, a nawet cały kraj. Czy możliwe jest, że przeciwnikiem jest internet? Może i naprawdę jest tak, że nowe technologie są złe i zmieniają ludzi w zombie uzależnione od smartfonów? Detektywistyczny duet ponownie zabierze się za śledztwo związane z poważnymi sprawami. Inspektor Parma i jej asystent Szperek zajmowali się już zdrowym żywieniem i ekologią. Tym razem podczas czytania książki dzieci poznają plusy i minusy nowych technologii oraz mediów społecznościowych. Dzięki temu uświadomią sobie dobre i złe strony korzystania z osiągnięć techniki. Ciekawa treść łączy się z wartościowym przekazem, co ma duże znaczenie.

Bestsellerowa trylogia w filmowej odsłonie. Są rodziny i Rodziny. Są stulecia i Stulecia. Są wreszcie powieści i Powieści. „Stulecie Winnych” to powieść, która pochłania bez reszty. Jest w tej trylogii ponadczasowość i uniwersalna prawda. Jest wreszcie wspaniała opowieść o rodzinie, której losy wpisują się w dramatyczne wydarzenia XX wieku. I trzy pary bliźniaczek. Jedna

Gdy nie wiesz, gdzie szukać pomocy. Gdy wydaje ci się, że na świecie nie ma już światła. Gdy wszyscy wokół nie widzą rozwiązania… okazuje się, że jest w Tobie siła, która umożliwia pozornie niemożliwe. Nastoletnia Edyta ma wrażenie, że nie ma dla niej miejsca na świecie. Wyobcowana, z silną depresją, po ciężkim wypadku ma mroczne myśli. A jednak, z biegiem czasu, odnajduje sens i swoje miejsce w życiu. Znajduje przyjaciół, odkrywa, że rodzina jest siłą, choć nie zawsze oczywistą. I że ludzka wola, metodyczne dążenie do celu potrafią pokonać największe przeszkody. A szczęście – tak ulotne, czasami pozornie nieosiągalne – okazuje się znajdować na wyciągnięcie ręki. Bo szczęście jest w nas, bez względu na okoliczności. Agnieszka Lis po doskonale przyjętych „Pozorach” oraz „Guzikach”, kolejny raz udowadnia, że po mistrzowsku potrafi zaglądać do wnętrza ludzkiej duszy.

Książka jest próbą odpowiedzi na pytanie, jak powracający Polacy radzą sobie w Polsce? W jakim stopniu zmienia się nasz stosunek do repatriantów? Czy w relacjach bohaterów jest więcej radości, czy rozpaczy? Najstarsze pokolenie repatriantów pamięta 1936 rok, gdy na mocy decyzji Rady Komisarzy Ludowych Sowieci deportowali ich z rodzimych terenów obecnej Ukrainy do Kazachstanu. Trafili tam, gdzie komisarz postawił palec na mapie. Polacy, podobnie jak Niemcy, Ukraińcy i inni, znajdowali się pod tzw. komendanturą. Bez jej zgody nie mogli nawet odwiedzić krewnych w sąsiedniej wiosce. Przeżyli tam ponad pół wieku jako członkowie narodu radzieckiego. W dużym stopniu się zasymilowali. Wiara pozostała zawsze ich wyróżnikiem. Polaków w Kazachstanie odkryła na nowo III RP w latach 90. XX wieku. Pierwsi repatrianci wracali do Polski na własną rękę, załatwiając sobie prywatne zaproszenia. Polski Sejm uchwalił ustawę repatriacyjną dopiero w 2000 roku. Na podstawie ustawy do Polski wróciło około 8000 osób, według różnych źródeł w kolejce czeka 15 – 20 tys. osób. 7 kwietnia 2017 roku Sejm przyjął nową ustawę o repatriacji.

Niezwykła książka przygotowana z okazji 60 urodzin Diega Maradony i oddana w Argentynie do druku tuż przed przedwczesną śmiercią. Książka w hołdzie dla Diega Armando Maradony. Podróż przez wspomnienia ponad 70 osób, które spotkały go na różnych etapach jego kariery, od występów w drużynie Cebollitas po lata spędzone w kolejnych klubach i w reprezentacji, najpierw jako piłkarz, a następnie trener. O Maradonie opowiadają między innymi: César Luis Menotti, Claudio Caniggia, Javier Mascherano, Carlos Valderrama, Nery Pumpido, Ubaldo Fillol, Careca, Alemäo, Gianfranco Zola, Bernd Schuster, Davor Šuker i wielu innych. Wstęp napisał Fernando Signorini, słynny trener przygotowania fizycznego Maradony w latach jego gry w Barcelonie, Napoli i w reprezentacji Argentyny.

Przygotuj się na rozdarte serce i moc wzruszeń. Poznaj dziewczynę, której matka popełniła samobójstwo, ale nie porzuciła swojej córki. "Wszystkie kolory moich wspomnień" zabierze Cię w piękną podróż pełną miłości i rozpaczy. Jak znaleźć ukojenie? Leigh nie wróciła na czas do domu. Postanowiła zostać po godzinach, aby spędzić czas z najlepszym przyjacielem. Gdyby się pospieszyła, być może zdołałaby ocalić matkę. Tak się jednak nie stało. Chwile spędzone na pocałunkach z chłopakiem wywołują fale wyrzutów sumienia i rozpaczy. Dziewczyna mimo wszystko nie może oprzeć się wrażeniu, że matka powraca do niej w postaci czerwonego ptaka. Czy to możliwe, aby ich więź nie została jeszcze zerwana? Leigh musi rozwikłać jeszcze jedną zagadkę. Dlaczego jej matka zamiast listu pożegnalnego zostawiła jedynie kartkę z samotnym słowem: "Zapamiętajcie"? W poszukiwaniu uzdrowienia duszy i odzyskania spokoju dziewczyna kieruje się w stronę Tajwanu. Być może tam odnajdzie swoje korzenie i odpowiedzi, które mogą przynieść ukojenie. Niestety prawda również potrafi być bolesna. "Wszystkie kolory moich marzeń" to wstrząsająca i pełna silnych emocji powieść, która wyciska łzy z oczu, a jednocześnie szokuje pięknem i przebijającą z kart miłością. Jest to także debiut literacki Emily X. R. Pan, który szybko stał się bestsellerem. Historia młodej Leigh wciąga czytelnika i ukazuje trudną drogę przez smutek, cierpienie i żałobę, na końcu której być może znajdzie się iskra nadziei na lepsze jutro.

Od tamtego wydarzenia dziesięcioletni Jamie nie płakał ani razu. Chłopiec wie, że powinien – przecież Jasmine płakała, i mama, a tacie zdarza się to do dziś. Roger wprawdzie nie uronił ani jednej łzy, ale to w końcu kot, poza tym nie znał Rose aż tak dobrze. Wszyscy dookoła zapewniali, że czas leczy rany, tylko że to jedno z tych kłamstw powtarzanych przez dorosłych, gdy nie wiedzą, co