Bogowie pokazują klaty

Nadszedł czas, by poznać ostatnie sekrety Jagody i Tomasza – bestsellerowa seria „Jagodowa miłość” dobiega końca! Emocje, kłamstwa i miłość, które wciągają jak serial. Tych bohaterów na pewno nie zapomnicie! Wnętrze „Słodkiej” jak zawsze wypełniają piękne zapachy i aromaty wypieków Jagody. Kobieta radzi sobie świetnie, a interes ma się coraz lepiej; planuje gruntowne porządki na wiosnę i powiększenie cukierni. Tymczasem Tomasz postanawia zabrać Jagodę na weekend w góry – chce jej wynagrodzić trudności i problemy, przez które musieli ostatnio przejść. Jednak wspólny wyjazd to tylko pretekst… Jagoda wyczuwa, że ukochany ma jej coś bardzo ważnego do powiedzenia, lecz nie jest gotowa na szczerą rozmowę o wspólnej przyszłości. Jej własna historia wciąż za nią goni, do tego na horyzoncie czeka przystojny prawnik, Teodor – jak zawsze gotów do pomocy. Przed Jagodą wiele niełatwych decyzji. Czy odważy się wyjaśnić rodzinne tajemnice? I czy jej związek z Tomaszem okaże się na tyle dojrzały, by przetrwać naprawdę wszystko?

Niech arteriami popłynie krew! Zaginięcie byłej dziewczyny, która najwidoczniej prowadziła podwójne życie, zapowiada początek koszmaru Szymona, trzydziestoletniego copywritera. Nagle piętrzą się dziwne przypadki, a nowi pracodawcy zdają się skrywać wiele sekretów. Szymon zdaje sobie sprawę, że uczestniczy w upiornej grze, gdy hasło reklamowe, którego jest autorem, zostaje wykorzystane przez terrorystów odpowiedzialnych za śmierć kilkunastu osób w warszawskim metrze. Od tego, czy w porę zrozumie

Pewnego wieczoru Greta, Alex i ich czteroletnia córeczka Smilla wypływają na cieszące się złą sławą jezioro. Docierają do maleńkiej wysepki, a tam ojciec z córką schodzą na ląd. Greta zasypia w łódce, ukołysana mgłą i leciutkim bujaniem. Kiedy się budzi, Alexa i Smilli nie ma. Zniknęli. Greta chce zadzwonić do Alexa, ale komórka też zniknęła. W domku znajduje swój telefon ukryty pod prześcieradłami. To ona

Tom czternastu wysmakowanych opowiadań Janusza Majewskiego. Część pierwsza oddaje hołd Brunonowi Schulzowi. To trzy historie związane z wielkim pisarzem, ale całkowicie fikcyjne: Ławeczka w Truskawcu mówi o spotkaniu z maturzystką, które przerywa wybuch wojny, Psalm Murmurando to obraz alegoryczny o Holokauście, a Operacja Masada jest gatunkowo nawiązującą do szpiegowskich filmów akcji relacją o poszukiwaniu podziemnego schronu, który był autentycznym projektem Schulza, ale nigdy niezrealizowanym. Ta część jest w tonacji moll. Druga to jedenaście rozmaitych opowiadań, z których każdemu można przypisać jeden z powyższych epitetów, a jednocześnie każde zawiera prawie wszystkie wymienione cechy. Wszystkie przesyca humor: czasem naprawdę czarny, czasem wręcz cyniczny, innym razem liryczny. Łączy je ironia i dystans autora do historii. I jeszcze jedno: seks. Opisywany obrazowo i zmysłowo, bywa, że drastycznie, ale nigdy wulgarnie. Ta część tomu jest w tonacji dur. Janusz Majewski po raz kolejny zgłębia to, co w człowieku najciekawsze: różnorodność jego losów i niepowtarzalność jednostki. To próba zbadania tajemnic ludzkiej duszy, opisana językiem bogatym i precyzyjnym. Zbiorem Maleńka Janusz Majewski wchodzi w dziewięćdziesiąty rok życia.

"Apeirogon", najnowsza powieść Columa McCanna, opowiada o przyjaźni dwóch ojców, Izraelczyka i Palestyńczyka, których połączyła śmierć córek. Powieść nominowano do Nagrody Bookera, dostała się też do finału Dublin Literary Award. Zdobyła nagrodę National Jewish Book Award. Izraelczyk i Palestyńczyk: dwaj śmiertelni wrogowie, którzy w obliczu straty łączą siły w walce o lepsze jutro... Smadar, córka Ramiego Elhanana, idzie na spotkanie z przyjaciółkami w centrum Jerozolimy. Nigdy z niego nie wróci. Jej ciało rozerwane zostanie odłamkami eksplodującej bomby. Dziesięć lat później Abir, córka Bassama Aramina, zostaje śmiertelnie postrzelona podczas szkolnej pauzy. Śmierć córek zbliża obu ojców. W obliczu tragedii wszelkie animozje stają się czymś nieważnym. Złączeni długoletnią przyjaźnią, mają przed sobą jeden, wspólny cel... Apeirogon to figura geometryczna, wielokąt o nieskończonej liczbie boków. Być może równie niepoliczalna jest liczba aspektów, odcieni i twarzy, jakie przybiera konflikt izraelsko-palestyński, który tli się od lat i od czasu do czasu wybucha złowrogim, niszczącym ludzkie życie płomieniem. Colum McCann napisał powieść niezwykle ważną, potrzebną właśnie w tej chwili. "Apeirogon" to książka, w której można się zatracić. Łączy tu autor politykę, historię, naturę i sztukę z literacką fikcją, a czyni to w sposób niezwykle wręcz wyrafinowany. I jest to przy tym poruszająca opowieść o miłości, przyjaźni, stracie i przynależności. To opowieść, która mimo wszystko wlewa w nasze serca nadzieję. Recenzenci są zgodni, uznając "Apeirogon" za jedno z najwybitniejszych, jeśli nie najwybitniejsze dzieło tego znakomitego pisarza.

Nowy, intrygujący głos literatury izraelskiej A może by tak, jak Michael, rzucić wszystko i zamieszkać w Berlinie? Kuszące, zwłaszcza, że w czasach Instagrama nie musisz nawet ruszać się z Izraela. Każdy się nabierze. Ale czy na pewno? Jeśli nie Berlin, to może spróbuj zostać budowniczym snów... Gorzej, jeśli uwikłasz się w sieć koszmarów, jak Bruno. A skoro dręczą cię pytania bez odpowiedzi, szukasz swojej pasji i nie wiesz, kim chcesz zostać, kiedy dorośniesz - zapisz się na szkolenie zorganizowane przez firmę "Sens Życia" Sp. z o.o. To twoja szansa, by zostać szczęśliwym człowiekiem! Albo nie. Oto zdumiewający świat opowiadań Iddo Gefena. Te brawurowe historie, które dzieją się na granicy rzeczywistości realnej i wirtualnej, poruszają i zaskakują. I choć technologie i sztuczna inteligencja zdają się tutaj mieć receptę na wszystko, szybko okazuje się, że ludzkie potrzeby i emocje są niezmienne. Nic nie zastąpi zwykłego spojrzenia prosto w oczy drugiemu człowiekowi. To od niego zaczyna się przyszłość. Gefen wyjątkowo zręcznie łączy błyskotliwy humor z filozoficznym zacięciem i z czułością opisuje ludzką naturę, dostrzegając wszystkie jej sprzeczności i śmiesznostki. Jego niezwykły talent docenili jurorzy nagród literackich w Izraelu i USA, należy do najbardziej docenianych izraelskich debiutantów. Prawa do ekranizacji kupione m.in. przez studio producenckie Ryana Goslinga.

Śmierć jest rzeczą nieuchronną. Po niektórych jednak upomina się dużo szybciej niż po innych. Tak było w przypadku Julie Yip-Williams... Julie Yip-Williams przyszła na świat 6 stycznia 1976 roku w Wietnamie. Pół roku wcześniej upadł Sajgon – dla mieszkańców oznaczało to koniec wojny. Nic nie zachwiałoby szczęścia młodych rodziców, gdyby nie fakt, że dziewczynka była niewidoma. Uciekając przed polityczną zawieruchą cała rodzina Julie wyemigrowała do Stanów, aby tam zacząć nowe życie. W wieku 37 lat życie Julie Yip-Williams nareszcie zaczęło się układać. Ukończyła studia prawnicze na Harvardzie, robiła karierę w jednej z najlepiej prosperujących na świecie kancelarii prawnych. Była żoną przystojnego, błyskotliwego mężczyzny oraz matką dwóch pięknych córek. I wtedy usłyszała diagnozę: nowotwór jelita grubego, IV stadium. Postanowiła pisać bloga, który stanowił podstawę dla tej książki. Chciała przygotować najbliższych na to, co się dzieje, gdy ciężko choruje ukochana osoba.