Powieść bez O

W środku nocy na rozkopanym odcinku drogi dochodzi do kraksy. Auto Wolczuka zostaje skasowane, sprawca zamieszania ucieka, a on sam udaje się do pobliskich Chęcin, gdzie czeka go nocleg w miejscowym ośrodku leczenia uzależnień. Z czasem Damian Wolczuk dowiaduje się, że w miasteczku grasuje morderca, a do tego miejscowi przekazują sobie szeptem legendy o czającym się w okolicy złu.

Takiego detektywa w świecie literatury kryminalnej jeszcze nie było! Poznaj kolejne osobliwe śledztwo Samuela Hoeniga, który zarabia, odpowiadając na najbardziej niedorzeczne i irracjonalne pytania! Samuel Hoenig jest miłośnikiem baseballu i Beatlesów. Bohater ma zespół Aspergera, co postanowił wykorzystać do rozwiązywania zagadek wymagających logicznego myślenia, a także wyjątkowej wnikliwości. W "Tajemnicy rzekomego małżonka" do biura detektywa zgłasza się klientka, która chce dowiedzieć się więcej na temat swojego męża. A raczej poznać prawdziwą tożsamość osoby, która się za niego podaje. Samuel Hoenig nie zna się zbyt dobrze na małżeńskich sprawach, dlatego liczy na pomoc niezastąpionej Janet Washburn. Na początku sprawa idzie gładko, jednak w pewnym momencie detektywistyczny duet znajduje w swoim biurze ciało owego mężczyzny. Para będzie musiała odpowiedzieć na pytania: kto i dlaczego zabił domniemanego męża klientki. W Polsce wydano już drugą książkę opowiadającą o sprawach popularnego detektywa Samuela Hoeniga zatytułowaną "Tajemnica brakującej głowy".

Amanda Kelly chciała być doskonała. Próbowała kontrolować swoje życie. Zatraciła się w obsesyjnym dążeniu do perfekcji oraz poczuciu własnej bezwartościowości. I tylko jedną rzecz uznawała za doskonałą – więź, która łączyła ją z najlepszym przyjacielem, Noahem. W życiu bohaterki wszystko toczyło się zgodnie z planem, aż do momentu, kiedy pewnego dnia wstała z łóżka i coś sobie uświadomiła.

Graham Douglas był oczarowany, gdy poznał Emmę Pierce na planie filmowym, ale była wtedy obiektem uczuć Reida Alexandra. Chociaż z całych sił starał się nie zakochać, przypadkowe spotkanie w Nowym Jorku dało mu drugą szansę – i tym razem ją wykorzystał. Emma Pierce rezygnuje z kariery w Hollywood, by prowadzić zwyczajne życie. Wydawało jej się, że

"Mam już dość. Jak pokonałam domowego hejtera" to historia kobiet, które dla uzyskania wolności musiały wiele poświęcić. Jak wiele trzeba przejść, żeby rozwieść się z socjopatą, manipulatorem lub alkoholikiem? Książka opisuje historie kilku kobiet. Jedna z nich - Alicja - była żoną socjopaty. Był on niezwykle zazdrosny i stosował wobec niej przemoc. Zdarzało się nawet, że gwałcił ją, gdy była pod wpływem środków nasennych. Kolejna kobieta, o imieniu Marta, miała męża alkoholika. Pomimo tego, że dość szybko uzyskała rozwód, to dojście do siebie po życiu w takich warunkach trwało bardzo długo. Mąż Julii był manipulatorem, przez którego prawie popełniła samobójstwo. Adela uważa, że rozwód to jej porażka. Kolejna kobieta - Diana - wciąż próbuje się podnieść, bo nie potrafi sobie poradzić z życiem po rozwodzie. Jest jeszcze Sylwia, która do dziś spłaca kredyt, który wzięła na pokrycie długów byłego męża. Dlaczego kobiety takie jak te powyżej społeczeństwo uważa za porażki? Jak wysoka jest cena wolności i czy ta wolność jest osiągalna pomimo papierka świadczącego o rozwodzie? Jak zacząć nowe życie z takim bagażem doświadczeń? Książka pokazuje kilka przykładów, jak wyżej opisane kobiety starają się poradzić sobie z trudami życia po rozwodzie i po traumie, jaką musiały przeżyć. Książka Danuty Awolusi i Joanny Warpas opowiada o tym, jak przeżyć piekło rozwodu i jak podnieść się, gdy jest już po, a rzeczywistość jest zupełnie inna niż oczekiwania.

W czasie II wojny światowej funkcjonowało na ziemiach polskich kilka obozów zagłady, których jedynym celem było wymordowanie ludności żydowskiej. Do dziś pokutuje przekonanie, że Żydzi się nie bronili, „szli jak barany na rzeź”. Tymczasem żydowski opór to mało znana karta tej wojny. We wszystkich tych obozach istniała konspiracja, która doprowadziła do zbrojnych wystąpień i buntów. Dzięki heroicznej postawie więźniów, walczących z minimalną ilością broni, często na noże i gołe pięści, dwa z nich uwieńczone zostały spektakularnym sukcesem. Również za sprawą kobiet – żydowskich bohaterek. Dzięki wnikliwym badaniom Michał Wójcik, autor nagradzanej i wysoko ocenianej Treblinki’43, przedstawia w swoim intrygującym stylu te mało znane fakty. Niemniej interesujące są wątki poświęcone rotmistrzowi Witoldowi Pileckiemu oraz kontrowersyjna kwestia pomocy Żydom ze strony AK i struktur państwa podziemnego.

"Dzieci nazistów" to siedem wstrząsających opowieści o losach dzieci słynnych, nazistowskich zbrodniarzy. Ojciec wychodzi do pracy. Na pożegnanie całuje ukochaną córkę w głowę, potem wsiada do czarnej, lśniącej limuzyny. Za chwilę dojedzie do biura. Tam, jednym podpisem wyśle do komór gazowych miliony niewinnych ludzi... Ta scena nie jest jedynie wytworem wyobraźni autora. A stanie się tym bardziej rzeczywista, gdy uświadomimy sobie, że córka miała na imię Gudrun, natomiast ojcem był nie kto inny, jak czołowy hitlerowski zbrodniarz, Heinrich Himmler. II wojna światowa w Europie zakończyła się 8 maja 1945 roku. Nazistowskich zbrodniarzy spotkały różne losy. Jedni zostali ujęci i skazani w procesach norymberskich. Inni uniknęli odpowiedzialności, odbierając sobie życie, a jeszcze inni, uciekając za granicę. Ich działalności, zbrodniom, procesom poświęcono liczne książki, filmy, artykuły prasowe. Lecz ich życie prywatne w dużej mierze było i nadal jest owiane tajemnicą. A przecież wielu z nich miało rodziny: żony i dzieci. Co stało się z tymi dziećmi po wojnie? W jaki sposób przyszło im stawiać czoła prawdzie o tym, jak strasznych rzeczy dopuścili się ich ojcowie czy krewni? Na kartach książki "Dzieci nazistów" Jarosław Molenda opowiada siedem historii, z których każda jest inna, lecz na równi dająca do myślenia. Gudrun Himmler do końca pozostała wierna nazistowskiej ideologii. Syn Bormanna przyjął święcenia kapłańskie. Syn Alberta Speera, ulubionego architekta Hitlera, z dumą odnosił się do dokonań ojca. Przeciwnie syn niesławnego doktora Mengele, który ojca zdecydowanie potępił. Czy jednak udało mu się odciąć od potwornego piętna, jakie doktor Mengele zostawił mu w spadku?