Wyszukiwarka (odnaleziono: 78)

Ludzie i fakty na krętym szlaku wiodącym ku niepodległej Polsce Historia Legionów Polskich jest mało znana, a mity pokutujące na ich temat nie odpowiadają prawdzie historycznej. Zakorzeniły się one mocno w świadomości narodowej już w okresie międzywojennym. Były przekazywane z pokolenia na pokolenie, a ich egzemplifikacją jest przekonanie, że w roku 1918 odzyskaliśmy wolność wyłącznie dzięki Józefowi Piłsudskiemu. Podobnym mitem jest opinia, że to przyszły Marszałek Polski stworzył Legiony Polskie. Niniejsza książka nie ma owych legionowych mitów obalać. Każda tego typu próba z góry skazana jest klęskę. Tym bardziej, że Józef Piłsudski ma dla Polski konkretne zasługi, których nikt pozbawić go nie może. Ambicją tej publikacji jest ukazanie całej złożoności i wielobarwności ruchu legionowego z jego różnorodnymi korzeniami. Zaczyna się nie od wymarszu Pierwszej Kadrowej, ale od działalności Organizacji Bojowej-PPS. Autor omawia działalność Związku Walki Czynnej, a następnie Związku Strzeleckiego. Przybliża proces kształtowania się związanego z nimi obozu politycznego, funkcjonującego w Galicji. Autor wskazuje jednak także inne środowiska niepodległościowe, działające w Galicji i ścieranie się ich wizji walki o niepodległość Polski. Przypomina, że u progu wybuchu I Wojny Światowej wiele innych ugrupowań, z endecją na czele, tworzyło swoje organizacje zbrojne. Prężnie działały m.in. Polskie Drużyny Strzeleckie, Drużyny Bartoszowe, Drużyny Podhalańskie i wreszcie Stałe Drużyny Sokole, bazujące na Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół”. Książka ma charakter popularnonaukowy. Jej atutem są zamieszczone w dużej ilości: wspomnienia, treści najważniejszych dokumentów oraz bezpośrednie relacje. Oddają one znakomicie atmosferę tamtych dni, ilustrują działania i decyzje osób, które wówczas tworzyły historię i o których współcześni uczą się z podręczników. Pozwalają lepiej zrozumieć ich argumenty, racje, sposób rozumowania. Wielu z nich, mając siedemnaście czy osiemnaście lat, przerwało naukę w szkołach, spakowało plecaki i wyruszyło w pole, by z dnia na dzień stać się żołnierzami Rzeczypospolitej, której granic wówczas jeszcze na mapie nie było. Marek Koprowski jest jednym z najciekawszych polskich popularyzatorów historii.

Czy czarownice istnieją tylko w bajkach? Nina była o tym przekonana aż do chwili, gdy dowiedziała się od babci, że nie jest zwykłą nastolatką. Posiada bowiem moce, które potrafią zmusić ludzi do uległości. Już jako dorosła kobieta bardzo się pilnuje, żeby ich nie nadużywać i choć niekiedy wydaje się to bardzo kuszące, wciąż pamięta przestrogi babci, że jeśli nie zachowa umiaru, może nie zaznać w życiu prawdziwych przyjaźni i miłości. Od najmłodszych lat odwiedzają ją w snach Anioł i Mroczny. Jakież jest jej zaskoczenie, kiedy pewnego dnia spotyka tego pierwszego w autobusie… Czy sny się spełniają, a miłość można sobie wyśnić? A jeśli niedługo przyjdzie czas na Mrocznego…?

Wymyślił ją, chociaż była zupełnie realna: miała imię, nazwisko i brązowe włosy spięte w kucyk. Monika – córka stolarza z małego miasteczka, nieśmiała wielbicielka romansów. Wysoka i tęga, skrywająca się za oficjalnym strojem urzędniczki. Iwo – przystojny, mądry, miły i zamożny. Od lat szukał takiej dziewczyny jak ona. Wcześniej miewał przelotne romanse, ale to nie było to. Kiedy Monika poznaje Iwo, nie może uwierzyć, że los się do niej uśmiechnął. Broni się przed uczuciem, jednak mężczyzna jest cierpliwy, oswaja ją niczym dziką kotkę. Dopnie swego i zamieni życie Moniki w bajkę. Niestety bajka okaże się zbyt mocno inspirowana twórczością braci Grimm… Autorka w swej odważnej, drastycznej i wstrząsającej powieści o człowieku uzależnionym od seksu wdziera się w dusze ludzi i wyciąga z nich najpilniej strzeżone tajemnice. Nie ocenia. Pokazuje.

Związek Darii i Marka z trudem można nazwać szczęśliwym. Młodzi małżonkowie nie darzą się nawzajem zaufaniem i boją się mówić wprost o swoich uczuciach. Marek, przekonany, że żona zgodziła się na ślub wyłącznie z rozsądku, po ściągnięciu jej do Krakowa wprost szaleje z zazdrości i strachu, że dziewczyna w końcu zdecyduje się go zostawić. W tym czasie Daria i jej brat zmagają się z wciąż żywymi demonami przeszłości. Choć wieloletni rywal ich ojca zginął, ktoś dowiedział się o wydarzeniach znad urwiska i teraz próbuje zaszantażować rodzeństwo. Okazuje się, że dawne urazy nie wygasły i tajemniczy wróg wciąż zrobi wszystko, aby zaszkodzić rodzinie Hajdukiewiczów. Jedynym ratunkiem dla Darii może okazać się jej mąż, tylko czy ON jest jeszcze zainteresowany trwaniem ich związku? Emocjonująca historia zbudowana w atmosferze nieustającego napięcia i zagrożenia. Opowiada o chorej zazdrości i braku zaufania, miłości i przebaczeniu, a także o zwycięskiej walce dobra ze złem. Polecam!

Oflag IV C Colditz najsłynniejszy specjalny obóz jeniecki II wojny światowej. W tym posępnym zamku na urwistej skale Niemcy więzili alianckich oficerów uznawanych za szczególnie ważnych oraz tych, którzy zasłynęli ucieczkami z innych obozów. Oto wyjątkowa opowieść o Colditz widzianym niemieckimi oczami. Jej autor był członkiem obozowego personelu przez większość wojny. Z czasem awansował do funkcji oficera bezpieczeństwa i zastępcy komendanta. Na kartach książki przewija się cała plejada niezwykle barwnych postaci, gdyż do Colditz trafiali wyłącznie ludzie o bogatej historii ucieczek lub istotnym znaczeniu politycznym. W murach zamku przesiadywali zatem najbardziej zawzięci i błyskotliwi alianccy oficerowie, którzy wpadli w niemieckie ręce. Przez całą wojnę ani na chwilę nie porzucali prób wyrwania się na wolność. Ich codzienny oręż stanowiły podkopy, blefowanie, przebieranki, wręczanie łapówek wartownikom, podrabianie dokumentów i cała gama najprzemyślniejszych sztuczek mających wywieść Niemców w pole. Z kolei Eggers i jego ludzie nie ustawali w wysiłkach, aby niestrudzonych uciekinierów powstrzymać. Reinhold Eggers (1890-1974) były nauczyciel, żołnierz I wojny światowej. Po wybuchu II wojny światowej tłumacz w oflagu IV A, a następnie oficer i szef bezpieczeństwa oflagu IV C w zamku Colditz. Po wojnie, aresztowany przez Sowietów na 10 lat pracy przymusowej. Pierwsze wydanie jego książki o Colditz ukazało się w 1961 roku.

Hitlerjugend – młodzi, ufni, wierni… Narodowy socjalizm miał być dla nich rajem. Okazało się, że zstępują do piekła. Alfons Heck miał dziesięć lat, gdy wyruszył na norymberski Reichsparteitag - doroczny uroczysty wiec narodowych socjalistów przypominający ogromną mszę ku czci Führera. Jako członek Jungvolku, młodszej sekcji Hitlerjugend, wraz z tysiącami zafascynowanych młodych ludzi słuchał przemowy swego najwyższego przywódcy, boga nowego ładu świata, Adolfa Hitlera: „Wy, moja młodzieży” – krzyczał i wydawało mi się, że wbija oczy prosto we mnie – „jesteście dla narodu najcenniejszą gwarancją wspaniałej przyszłości”. (...) Nie mieliśmy żadnych szans. Od tej chwili byłem duszą i ciałem oddany Adolfowi Hitlerowi. Uderzająco szczera relacja chłopca, którego pochłonęły idee narodowego socjalizmu. Maszerując razem z nim w szeregach Hitlerjugend, poznajemy ukrytą stronę nazizmu, o której niewiele się pisze. Bardzo nieliczni, zapaleni niegdyś członkowie organizacji młodych nazistów, publicznie opowiadali o tamtych latach i swojej fascynacji hitleryzmem. Niniejsza książka pokazuje, jak wyglądało ich życie w tamtych czasach kim byli, w co wierzyli i dlaczego dokonywali takich a nie innych wyborów.Powyższy opis pochodzi od wydawcy. Ferie 2024 - nie daj się zimowej nudzie

Kiedy 18 maja 1943 roku J. Ted Hartman wstępował do armii amerykańskiej, z pewnością nie przypuszczał, że półtora roku później będzie kierował czołgiem w czasie jednej z największych bitew II wojny światowej. J. Ted Hartman został wysłany na toczącą się daleko za morzem wojnę jako nastolatek. Miał kierować czołgiem M4 Sherman 11 Dywizji Pancernej, walcząc ze zdesperowanymi Niemcami podczas ofensywy w Ardenach. W swych wspomnieniach przedstawia poruszający obraz tamtych zdarzeń. Opisuje zmienne koleje bitw aż y po ostateczne przełamanie niemieckiej kontrofensywy przez wojska alianckie. Opowiada też o codziennych zmaganiach, o wyzwalanych obozach koncentracyjnych i o triumfach odnoszonych nad Niemcami. Wspomina dramatyczne okoliczności spotkania z żołnierzami sowieckimi na terenie Austrii - moment, który oznaczał dla niego koniec wojny. To historia bojowej inicjacji młodego człowieka rzuconego w wir walki. Bazując na własnych listach słanych do domu, Hartman relacjonuje przebieg wydarzeń na gorąco. Szkicuje obraz wojennej rzeczywistości bez zmian, które w pamięci zwykle rodzi czas. Przekazuje żywe i bardzo osobiste spojrzenie na dramat wojny oglądanej spod pancerza - z unikatowej perspektywy amerykańskiego czołgisty. J. Ted Hartman urodził się 13 czerwca 1925 roku w Luizjanie. Mając dziesięć lat, przeprowadził się wraz z rodziną do Iowa. Po ukończeniu szkoły średniej w 1943 roku trafił do wojska, gdzie jako mechanik czołgu Sherman walczył w 11 Dywizji Pancernej pod rozkazami gen. Pattona. Po zakończeniu wojny wszedł w skład sił okupacyjnych w Niemczech, a następnie we Francji. Służbę w armii zakończył w 1946 roku. Po powrocie do USA kontynuował rozpoczęte we Francji studia. W 1952 roku otrzymał tytuł lekarza medycyny. Praktykował w wielu miastach. W latach 80. przeniósł się do Teksasu. Od roku 1981 przez dziewięć lat zajmował także stanowisko dyrektora ogólnokrajowej Amerykańskiej Rady Chirurgów Ortopedycznych. J. Ted Hartman zmarł 2 lutego 2018 roku.

A może by tak wszystko rzucić i wyjechać w Bieszczady…? Mężczyzna i kobieta – jeszcze się nie znają, ale już przeczuwają swoje istnienie. Ich losy splatają się w Polanie, małej bieszczadzkiej osadzie, w której trudno pozostać anonimowym. Iga, po tragicznej śmierci męża postanawia rozpocząć tu nowe życie z dala od starych dekoracji. Michał wraca po latach do domu dziadków, gdzie się wychował. Każde z nich przywozi bagaż swoich wspomnień, traum i niezaleczoną przeszłość. Pozornie są dla siebie obcymi ludźmi i nawet nie zdają sobie sprawy, że ich wspólna historia rozpoczęła się już dawno temu, na długo przed tym, zanim się spotkali. Czy uda im się pokonać przeciwności losu i czy życie dopisze do niej szczęśliwe zakończenie?

I ja mam z tym człowiekiem dożyć końca swoich dni? O nie! Muszę zmienić moje życie. Muszę zapewnić sobie radosną późną starość. Żadnych mężczyzn! Wywodząca się z ziemiaństwa Ewelina popełniła mezalians, wiążąc się z chłopakiem urodzonym na wsi. Co prawda podobnym do Roberta Redforda, ale – jak okazało się po czasie – tylko z urody, nie z charakteru. W wyobraźni Eweliny Robert Redford jest męski i stanowczy, podczas gdy Radek z biegiem lat zmienił się w zaniedbującego higienę osobistą dusigrosza. Analizując swoje małżeństwo, Ewelina dochodzi do wniosku, że pozbędzie się Radka. Jeszcze nie wie, jak to zrobi. Nie chce być rozwódką ani wdową. Chce być jedynie kobietą samotną. Ale nie osamotnioną! Komedia małżeńska, która bawi do łez, a jednocześnie podsuwa nam lustro prawdy i skłania do refleksji nad własnymi związkami i relacjami. W tej przewrotnej, zaskakującej, zabawnej i mądrej powieści występują charakterne i specyficzne postaci, a gorzka proza życia okraszona została humorem. Polecam serdecznie, to będzie przebój tego lata!

Ta historia została zapamiętana przez jej świadków jako ZABÓJCZE LATO - Londyn'85 Londyn, rok 1985. W lipcowy wieczór ma miejsce gigantyczna awaria prądu, a na peryferiach miasta pojawia się młoda naga kobieta. Nie pamięta kim jest i skąd pochodzi. Wie tylko, że ma na imię Faith i 48 godzin na realizację zabójczego planu. Kilka godzin później w zamachu ginie jeden z bossów mafijnego świata, co daje początek serii spektakularnych zbrodni, które wstrząsają miastem. Do sprawy zostaje przydzielona Nell Palicki - znana z niekonwencjonalnych metod śledczych, charyzmatyczna inspektor, owiana sławą po schwytaniu seryjnego mordercy nazwanego przez media Rzeźnikiem z Greenwich. W toku śledztwa wychodzą na jaw coraz bardziej niepokojące fakty, łącznie z takim, że zabójca może posiadać nadnaturalne zdolności.

Opowieść o szukaniu własnego szczęścia i o tym, że porażka czasem może być sukcesem. Ciepła, optymistyczna, ale nie przesłodzona powieść obyczajowa Joanny Kruszewskiej pod intrygującym tytułem "Awaria uczuć". Bohaterką "Awarii uczuć" jest Matylda, młoda, ładna i pracowita kobieta, wiodąca z pozoru idealne życie. Jest typową businesswoman, całkowicie zaangażowaną w swoją pracę. Od dłuższego czasu spotyka się z Pawłem, który również na pierwszym miejscu stawia karierę, i chociaż są w sobie zakochani, to nie mają czasu ani chęci na scementowanie swojego związku. Zresztą, Matylda ma świetną pracę w dużej firmie w stolicy, w dodatku lada moment spodziewa się awansu na stanowisko dyrektora administracyjnego, co będzie wiązało się z większymi zarobkami. Uważa więc, że małżeństwo i dzieci mogą poczekać. Tymczasem okazuje się, że życie ma wobec Matyldy własne plany. Paweł musi niespodziewanie wyjechać na rok do pracy za granicą, a po wyjeździe przestaje się do niej odzywać. Na domiar złego, dolegliwości, które Matylda początkowo brała za grypę żołądkową, okazują się być objawami ciąży. Gdy tylko przełożeni Matyldy dowiadują się o jej stanie, zamiast awansu dostaje wypowiedzenie z pracy. Na szczęście bohaterka może liczyć na wsparcie rodziców i przyjaciół, dzięki czemu niebawem zrozumie, że w jej życiu nic nie dzieje się przypadkiem i na wszystko przychodzi właściwy czas. Jak Matylda przeorganizuje swoje życie? Czy zostanie samotną matką bez pracy i pieniędzy? Jaką rolę w jej życiu odegra pojawienie się na horyzoncie jej dawnej miłości? Joanna Kruszewska to urodzona w 1976 roku polska pisarka pochodząca z Białegostoku. Ukończyła studia na Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu Warszawskiego, a na rynku literackim zadebiutowała w 2009 roku powieścią "Aby do mety". Jej kolejne książki to: "Awaria uczuć", "Na trzy sposoby", "Szczęście spod igły", "Miłość raz jeszcze?", "Małe wojny", cykl "Nic się nie kończy", a także powieść kryminalna, "Nie ufaj mi".

Jeśli zastanawiasz się, na czym polega życie i jaki jest jego sens, to "Pełnia szczęścia" udzieli wszelkich niezbędnych odpowiedzi. Będzie także przestrogą przed utratą właściwej drogi. Niektórzy ludzie nieustannie przyciągają do siebie pecha. Bywają to duże nieszczęścia, a czasem są to jedynie małe i nieistotne wydarzenia, które potrafią zirytować, jeśli zaczną się nawarstwiać. Madzia Kociołek jest zwyczajną dziewczyną. Nie rzuca się w oczy, nie osiąga wielkich sukcesów i nie wyróżnia się niczym specjalnym. Jedyną rzeczą, która ją wyraźnie charakteryzuje, jest właśnie pech - z tych niewielkich, ale budzących frustrację. Jedzenie spadające na ubranie, oczko w rajstopach, pomyłka fryzjera czy uciekający autobus to niechciane przygody, które spotykają ją każdego dnia. A to tylko nieliczne sytuacje z jej codziennego życia, którego powoli zaczyna mieć dość. Pewnego dnia Madzia postanawia, że coś musi się zmienić. Jest gotowa zrobić wszystko, aby zaznać pełni szczęścia i pozbyć się ciążącego nad nią fatum. Tylko gdzie zaczyna się granica wszystkiego i czy dobrze jest ją przekraczać?

Historia, która opowie o Holocauście nieco inaczej niż zwykle. Sprawdź, jak wyglądałyby tamtejsze przerażające wydarzenia, widziane oczami współczesnego dziecka. "Arytmetyka diabła" to powieść, która w specyficzny sposób porusza tematykę życia obozowego. Kilkunastoletnia dziewczynka, Hannah, nie znosi Dnia Paschy, kiedy to musi spędzać czas w rodzinnym gronie i wysłuchiwać opowieści o Holokauście. Chociaż protestuje i robi, co może, po raz kolejny zostaje zabrana do krewnych, gdzie wszyscy mają usiąść do wspólnej kolacji. Chcąc nie chcąc, gdy nadchodzi czas, tak jak nakazuje to tradycja, Hannah musi otworzyć drzwi. Kiedy jednak to robi, przenosi się w czasie do roku 1942. Znajduje się teraz na polskiej wsi, a jej mieszkańcy znają ją jako Chaję. Ku przerażeniu dziewczynki, niedługo później na miejscu zjawiają się Niemcy, by zabrać mieszkańców do obozu koncentracyjnego. Tylko Hannah zdaje sobie sprawę z tego, co teraz nastąpi i jak dramatycznych wydarzeń będzie świadkiem.

Inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, wielokrotnie nagradzana powieść, która porusza równie mocno, jak Chłopiec w pasiastej piżamie i Złodziejka książek. Hanna Śliwka jest u progu czternastych urodzin, kiedy niemiecka armia przekracza granicę okupowanej przez Sowietów Ukrainy. Za nią wkracza Gestapo, mające jasno określony cel – „uwolnić od Żydów” sztetl, w którym mieszka dziewczyna. Przed nastaniem niemieckiej okupacji Hanna wraz z młodszym rodzeństwem spędzała czas na zgłębianiu sekretów rodzinnej wsi Kwasowa, podziwianiu rysunków przystojnego Leona Stadnicka i pomocy sąsiadom w farbowaniu ozdobnych pisanek. Teraz jednak, razem z Leonem i rodziną, muszą uciekać ze sztetla. Znajdują schronienie w mrocznych jaskiniach pod falującymi łąkami, gdzie podobno zamieszkują złe duchy. Podczas gdy na powierzchni z rąk nazistów giną ludzie, oni walczą pod ziemią z chorobami i głodem. Kiedy ojciec Hanny nagle znika, to właśnie na nią spada zadanie jego odnalezienia i odpowiedzialność za utrzymanie rodziny i przyjaciół przy życiu. Tak naprawdę mam na imię Hanna to subtelna powieść, w której wojna widziana jest oczyma dziecka. Skierowana zarówno dla starszego, jak i młodszego czytelnika, sławi podtrzymywanie rodzinnych więzi, piękno pomocnej dłoni i nieustępliwość ludzkiego ducha nawet w najtrudniejszych czasach.

Tu każdy kolor ma nieskończoną ilość odcieni Zapraszamy do krainy pełnej kipiących emocji, namiętności i pasji, gdzie nic nie jest czarno-białe. Ludzie bywają tu jednocześnie dobrzy i źli, prawi i nikczemni, pewni siebie i niezdecydowani. Współczesna Warszawa i bohaterowie współcześni aż do szpiku kości: trzydziesto- i czterdziestolatkowie już z bagażem doświadczeń, a jednak wciąż w drodze ku szczęściu. Akcja powieści rozgrywa się w środowisku artystów: architektów, muzyków, rzeźbiarzy, ludzi o wrażliwych duszach, którzy szukają swojego miejsca na ziemi, próbując się realizować za pomocą sztuki. Budują własne światy, projektują szczęście, planują przyszłość i choć nie wszystko idzie po ich myśli – nie przestają gonić za marzeniami.

Książka "Ostatnie dni Ptolemeusza Greya" autorstwa Waltera Mosleya jest publikacją, która pokazuje, jak często człowiek, szczególnie w starszym wieku, może czuć się samotny i jak ludzie wokół dochodzą do wniosku, że starszymi ludźmi nie warto się przejmować, nawet jeśli są z rodziny. Ptolemeusz Grey ma 91 lat. Jest człowiekiem, który pomimo posiadania rodziny i przyjaciół jest człowiekiem zapomnianym przez świat. Nawet on sam nie wie do końca, kim jest, ponieważ ma rozwijającą się demencję. Jest zamknięty w czterech ścianach, a jedyną osobą, która go odwiedza, jest jego siostrzeniec. Niestety, chłopak umiera. Wtedy los stawia na drodze Ptolemeusza 17-letnią dziewczynę Robyn, która odmienia bohatera. Robyn wyprowadza go ponownie do świata i ludzi. Do tego dziewczyna znajduje eksperymentalną terapię, która także pomaga wydostać mu się ze świata zapomnienia. Ptolemeusz ponownie zaczyna czuć radość życia, a jego umysł zaczyna odzyskiwać jasność, dzięki czemu odkrywa ważne wydarzenia z poprzednich dekad swojego życia.

Cóż może bardziej podnieść na duchu żołnierza niż dobre słowo i piwo prosto z domu? John Donohue, znany jako Chick, spędza z kolegami wieczór w jednym z nowojorskich barów. Każdy z nich stracił w Wietnamie kogoś bliskiego. Wieczór się rozkręca i nagle pada absurdalny pomysł: ktoś powinien wybrać się do Wietnamu, odnaleźć przyjaciół, przekazać słowa wsparcia i pośmiać się z nimi przy puszce piwa. Lecz kto jest na tyle szalony, aby to zrobić? Chick! Dzień później ten były żołnierz piechoty morskiej, licząc, że dopisze mu irlandzkie szczęście, wsiada z torbą pełną piwa na płynący do Wietnamu statek towarowy. Wyrusza na wyprawę, która na zawsze odmieni jego życie. Podczas pełnej niesamowitych przygód odysei kilka razy otrze się o śmierć, lecz to go nie odstraszy: chce sprawić kolegom radość i przekazać im wdzięczność rodaków. Fascynujące wspomnienia o sile wojennej lojalności i przyjaźni. Ta prawdziwa i niesamowita historia Johna Donohue została zekranizowana przez Petera Farrelly'ego, dwukrotnego zdobywcę Oscara za film Green Book. W rolę Chicka wcielił się Zac Efron, a w filmie zagrali również Russell Crowe i Bill Murray. Przemierzamy z Chickiem tysiące kilometrów w niezwykłej wyprawie pełnej smutku, ale i fascynującej. Będziecie się śmiać i płakać, ale nie pożałujecie lektury tej absolutnie szalonej opowieści! - Malachy McCourt

Znane bohaterki w kolejnej odsłonie. Bo nie od dziś wiadomo, że kobiety perfekcyjne są tylko perfekcyjne, za to nieidealne są po prostu fajne. Jedna z czterech przyjaciółek, Baśka, wreszcie została mamą. Czy kobieta, która przez całe życie skupiona była wyłącznie na sobie, będzie potrafiła odnaleźć się w nowej roli? Do tej pory los obchodził się z nią łaskawie, szczędząc jej większych trosk, ale i nad nią zaczynają się zbierać czarne chmury. Przyzwyczajona do luksusów i wygodnego życia, będzie musiała bardzo się postarać, żeby przetrwać burzę. Na szczęście, jak zawsze ma wsparcie w przyjaciółkach, które potrafią wyciągać się wzajemnie za uszy nawet z największych tarapatów. Kolejny raz Magdalena Kawka i Małgorzata Hayles potrafiły zaintrygować i skłonić mnie do tego, bym nieustannie przerzucała kolejne kartki książki. Dałam się wciągnąć! Kolejny raz! Późne macierzyństwo to niełatwy temat, ale autorki uporały się z nim na piątkę. Opowiedziały o problemach, o których wszyscy wiedzą, ale zazwyczaj nie chcą głośno o nich mówić. Ciekawe, ile czytelniczek po przeczytaniu tej książki powie: "Tak, jestem Baśką". Fantastyczna robota, drogie panie!

Pewnego dnia ofiary dawnych zbrodni znów zapukają do drzwi... Sielską atmosferę letniego poranka w dworku w Pochyliszkach, który pełni rolę gospodarstwa agroturystycznego, burzy krzyk jednej z właścicielek. Zostaje ona dotkliwie pogryziona przez własnego psa. Dwa dni później jej córka ulega wypadkowi spowodowanemu uszkodzeniem przewodu hamulcowego w samochodzie, a niedługo potem jej wnuczka, studiująca w Lublinie, zostaje zatrzymana przez policję pod zarzutem handlu narkotykami. Kiedy obie kobiety przebywają w szpitalu, nestorka rodu wyjmuje ze skrzynki anonimowy list z groźbą i dostaje ataku serca. Wydarzenia te budzą niepokój, wyraźnie widać, że ktoś uwziął się na kobiety. Kto je zastrasza? Kto i dlaczego pragnie ich śmierci? Jaką tajemnicę skrywają ściany dworku i okoliczny las?

Propozycja dla czytelniczek, które uwielbiają romantyczne klimaty. Barbara Seeman-Włodarczak w swojej powieści "Miłość po grecku" pokazuje to, co jest istotne i ważne dla każdej kobiety we współczesnym świecie. Zofia to perfekcyjna kobieta, ambitna dziennikarka, która ma dobrą pracę i życzliwego, poczciwego męża. Jednak jest coś, czego do pełni szczęścia jej brakuje, a mianowicie miłości. Wbrew oczekiwaniom nie znalazła jej w małżeństwie, a jej mąż w rzeczywistości okazał się tylko zwykłym płytkim zjadaczem chleba, który wolny czas spędza, grając w gry komputerowe, a dodatkowo jest wielkim piwoszem, czego nasza bohaterka nie znosi. Zofia marzy o miłości idealnej, rodem z romantycznych książek oraz filmowych romansów. Rozumie ją jako oparty na porozumieniu dusz i symbiozie ciał związek, jednak tego nie jest w stanie otrzymać od małżonka. Splot nieoczekiwanych wydarzeń i przypadków rzuca ją wraz z mężem do uroczych Aten, a tam naszej bohaterce od razu wpada w oko przystojny Grek - Sokrates. Upalna atmosfera za dnia i długie pogodne wieczory sprzyjają płomiennemu romansowi i Zofia podświadomie szuka spełnienia u jego boku. Czy jednak będzie warto? Czy w imię zaznania chwili rozkoszy warto ryzykować, zatracając to, kim się jest? Bohaterka jest matką dorastającej córki, zmagającą się z alkoholizmem oraz ze skutkami wypadku, który przekreślił jej karierę amazonki, rujnując prywatne życie. Mieszka w blokowisku na odludziu, nie potrafiąc uzdrowić niedomagających relacji między matką a córką. Mąż Zofii Robert to skrywający bolesną tajemnicę mężczyzna z przeszłością. Skrywając sekret, usiłuje odkupić dawne winy, którymi sam siebie obarczył. Teraz próbuje przywrócić do dawnej świetności podupadającą stadninę. Niegdyś tym, co połączyło małżonków, były właśnie konie. Czy jest szansa, żeby ta dawna wspólna pasja wróciła?

Aby do mety to powieść, która przedstawia pewien okres życia bohaterki, Miry, trzydziestoletniej kobiety, niedoszłej nauczycielki historii i początkującego grafika. Okres, w którym ma zapaść jedna z najważniejszych decyzji w jej życiu. Początkowo Mira stawia sobie za cel nadrzędny dociągnięcie do ołtarza aktualnego wybranka serca, w miarę jednak upływu czasu zaczyna zadawać sobie pytanie, czy Łukasz jest aby na pewno tym, z którym powinna spędzić resztę życia. Zachowanie narzeczonego i liczne sytuacje świadczące o niewystarczającym zaangażowaniu emocjonalnym, początkowo nie przeszkadzają Mirze w konsekwentnym parciu do mety. Pojawienie się jednak w jej życiu, kolejno dwóch mężczyzn powoduje rozterki duchowe bohaterki i całą masę wątpliwości. Dodatkowo wspierana przez dwie przyjaciółki; Agnieszkę, artystyczną duszę o żelaznych zasadach i wyglądzie żurnalowej modelki, jak i Ulę, ciepłą, przyjazną wszystkim kobietę, przykładową żonę i matkę czwórki rozbrykanego rodzeństwa, decyduje się jednak na odroczenie terminu ślubu. Przy okazji udaje jej się znaleźć miłość i przekonać się, że nie jest istotny sam bieg do mety, ale to z kim się biegnie.

W odróżnieniu od pierwszej części sagi, która opisywała bez mała pół wieku, akcja „Drogi do Achtoty” zamyka się – przez czysty przypadek! – w dziewięciu miesiącach. Dzieci państwa Niziołków dorastają i dokonują niekiedy zaskakujących, a jednak w pełni świadomych wyborów. Saga opisuje losy poznańskiej rodziny Niziołków od lat sześćdziesiątych począwszy, na XXI wieku kończąc. Wszyscy członkowie rodziny uwielbiają książki, a rodzinnym numerem jeden jest Władca Pierścieni. Historia rodziny, w której każdy może odnaleźć cząstkę swojej własnej przeszłości, wspomnienia z wychowywania dzieci i wydarzenia z życia codziennego. Ciekawa, mądra, ciepła i ozdobiona poczuciem humoru opowieść, w której wartości takie jak przyjaźń, miłość, rodzina, lojalność, godność, miłosierdzie, wiara – jeszcze coś znaczą.

"Robert i Róża. Niziołkowie z ulicy Pamiątkowej. Tom 1" to saga rodzinna, która przywołuje wspomnienia z dzieciństwa i młodości. Historia rodziny moli książkowych, która opowiada o cieple, miłości i bezgranicznej przyjaźni. Powieść, która pokazuje, że w dzisiejszych czasach wiara, rodzina i lojalność znaczą nadal tak samo wiele, jak kiedyś. Historia Roberta i Róży zapewne wielu z nas przypomni własne lata młodości i pierwsze kroki stawiane przez nasze dzieci. To epicka historia losów poznańskiej rodziny Niziołków od lat sześćdziesiątych aż do dziś - XXI wieku. Pierwszy tom przedstawia moment poznania się Roberta i Róży, a następnie skupia się na ich dorastających dzieciach - Gosi, Janku i Elce. To historia zwyczajnej rodziny - mieszkanie w bloku, zwierzęta, codzienne obowiązki, odrabianie lekcji, wychowywanie dzieci i życiowe dylematy, które przywołują miłe wspomnienia z dawnych lat. Seria z pewnością jest przeznaczona dla miłośników twórczości Tolkiena, zwłaszcza "Władcy pierścieni" ze względu na wielką miłość rodziny do książek, a w szczególności właśnie do powieści Tolkienowskich. Liczne nawiązania do treści tej i wielu innych dzieł sprawią nie lada przyjemność wszystkim molom książkowym. Intrygujący bohaterowie, klimat rodzinnego ciepła, a to wszystko wzbogacone dużą ilością poczucia humoru - tego nie można przegapić!

Historia czerpiąca ze szkatułki wspomnień kobiety, która przeżyła piekło wojny. Mała Ilse nie zdaje sobie sprawy, jak potworny los miał stać się jej udziałem. Cała jej żydowska rodzina, z wyjątkiem maleńkiego braciszka, została zesłana do obozu zagłady. Jej samej udało się wyjechać na Zachód, aby tam służyć rodzinie pewnego niemieckiego oficera. W maleńkiej wiosce blisko szwajcarskiej granicy znajduje nie tylko kryjówkę przed okrucieństwami wojny, ale również przyjaciółkę. Nie może jednak zapomnieć o swoim młodszym bracie. Nie traci nadziei, że mały Aron przetrwał wojnę i żyje gdzieś w Polsce...

Charyzmatyczny, obdarzony nieprzeciętną intuicją dziennikarz śledczy Emil Żądło znów trafia na trop sensacji! Gospodarze klubu „Schron” znajdują w swoim mieszczącym się w dawnym poniemieckim bunkrze lokalu dwa ludzkie ciała oraz ślady wskazujące, że ktoś usiłował przedostać się do niższych, niedostępnych kondygnacji, których penetracja stanowi poważne zagrożenie. Nikt nie wie, co kryją te – zasypane gruzem jeszcze przez hitlerowców – pomieszczenia. Śledztwo w sprawie zagadkowego morderstwa prowadzi nadkomisarz Marek Zebra. Początkowo policjant zakłada porachunki gangsterów, a samo miejsce zbrodni uznaje za przypadkowe, jednak gdy okazuje się, że ofiar przybywa, a sprawa ma związki z historią, angażuje do pomocy zaufanych przyjaciół: byłego policjanta Emila Żądło oraz muzealniczkę Martę Zabłocką, parę specjalizującą się w historycznych dziennikarskich śledztwach. Czego nieznani osobnicy szukają w podziemiach starego bunkra?

Wszystko dzieje się po coś i z jakiegoś powodu. Historia o wybaczaniu, o różnych obliczach miłości, o dojrzewaniu do rodzicielstwa, o dorastaniu tych, którzy byli przekonani, że już dawno są dorośli. Ewa po wielu latach wraca do miejsca, w którym się wychowała, małej wsi gdzieś na końcu świata. Przywozi ze sobą wszystkie swoje dorosłe lęki, nietrafione wybory i złe decyzje. Ma nadzieję, że powrót pomoże jej uporządkować życie, które w ostatnich latach wymknęło się spod kontroli. Jednak na miejscu zastaje coś, czego zupełnie się nie spodziewała… Odżywają wspomnienia, budzą się upiory przeszłości, a ona ma coraz mniej nadziei, że to wszystko dobrze się skończy. W dodatku na horyzoncie pojawia się nieoczekiwana i niechciana miłość…

„Kobiety nieidealne” to cykl zrodzony ze szczerej przyjaźni dwóch świetnych pisarek. I to się czuje w każdym zdaniu! Ich bohaterki są nieszablonowe, barwne, z krwi i kości, i nie ma czytelniczki, ba, czytelnika, który nie chciałby im towarzyszyć w cyklicznych spotkaniach przy winie, kiedy najtrudniejsza nawet codzienność, obśmiana i obejrzana pod innym kątem, staje się znośna. Daleko im do perfekcyjnych pań domu, dam, którym nie zdarzają się gafy, idealnych matek doskonałych dzieci, ale za to mają dystans i potrafią się z siebie śmiać. Na tym polega ich supermoc. Główna bohaterka tego tomu, Iza, lubi mieć wszystko pod kontrolą. Ma nienaganną figurę, jeszcze lepsze CV, a gdy potrzebuje pomocy mężczyzny, po prostu za nią płaci. Gdy na jaw wychodzi pewna rodzinna tajemnica, okazuje się, że nie nad wszystkim da się zapanować, nie za wszystko da się zapłacić, a życie lubi płatać figle...

Kołobrzeg, lato 2018 roku. Mieszkańcy kamienicy w uzdrowiskowej części miasta tworzą małą, lokalną społeczność. Wojciech, starszy nauczyciel, gości na wakacjach ukochaną wnuczkę, Lidkę. Po sąsiedzku mieszkają Julia i Mateusz – rodzice malutkiego Felka, oraz Beata i Andrzej – małżeństwo przechodzące kryzys. Ich pogrążony w nieszczęśliwej miłości syn Darek jest niespełnionym pisarzem pracującym w muzeum historycznym. U dozorczyni Danuty na przepustce z więzienia przebywa syn Janek. Sąsiedzi codziennie się mijają, rozmyślają o sobie i oceniają nawzajem. Pozostają jednak uwięzieni we własnych wyobrażeniach. Spotykają się i rozmawiają, ale prawie wszyscy są samotni. Każdy skrywa jakieś tajemnice, czegoś się wstydzi, coś kombinuje, za czymś tęskni. Czytelnik zagłębia się w myśli, motywy działań, namiętności i lęki bohaterów. Ich barwną różnorodność odzwierciedla język. Niekiedy wulgarny i dosadny, kiedy indziej ociera się o styl naukowy.