Literatura piękna, powieść pozostała | tanie książki

Paryż, wiek XV. Centrum świata, kultury i polityki. Szczyt wysublimowania, bogactwa i dobrego smaku. A obok nędza, bezprawie, opresja. Złodzieje, prostytutki, cyganie i inni wykluczeni z blichtru wspaniałego miasta. Dwa światy równoległe, który przecinają się ze sobą albo pod szubienicą, albo na niej. Piękna cyganka i on – największy brzydal literatury, chromy i szpetny dziwak ciągający sznury dzwonniczych serc ku chwale Pana, który chyba odeń w podzięce dostał serce największe i najpiękniejsze… Bo czyż brzydota nie może kryć w sobie piękna? Klasyka literatury światowej, której nie można nie znać!!!

Życie dzisiejszej kobiety zachodu może wydawać się trudne, ale jak dużo bardziej skomplikowane było ono w czasach, gdzie była ona tylko własnością męża, która nie miała nic do powiedzenia w żadnej ważnej sprawie? Powieść "Lokatorka Windfell Hall" opowiada o losach właśnie takiej kobiety, która jednocześnie chowa przed światem trudną przeszłość. Jak zareaguje ten, który wreszcie się o niej dowie? Na tytułowym dworze pojawia się wdowa, której piękno i tajemniczość szybko przyciąga wiele spojrzeń, a szczególnie jedno - niejakiego Gilberta Markhama. Jej przyjazd jest okryty welonem sekretu, co sprawia, że wszyscy okoliczni mieszkańcy zaczynają snuć teorie na temat tego, kim ona tak naprawdę jest. Helena Graham, gdyż tak przedstawia się nieznajoma, po jakimś czasie pozwala na przeczytanie swojego dziennika przez wspomnianego dżentelmena. Bardzo szybko na jaw wychodzą mrożące krew w żyłach wydarzenia jej przeszłego życia, a szczególnie historia, w której opuszcza swojego męża. Niestety, nie zawsze można łatwo uciec przez dawnymi problemami. Często za nami gonią, a jeszcze częściej doganiają. Autorką tej powieści jest Anne Brontë, która swoim lekkim piórem przekazała przystępnie niezwykle ciekawą historię. Powieść ta nie należy do żadnej serii, jednak jej twórczyni napisała niejedną prozę, którą łatwo skojarzyć z tą historią ? wszystkie są wartkie i pełne tajemnic, które czekają na czytelnika.

Pozycja zaliczana do powieści sentymentalnych w dorobku pisarza. W utworach tych autor nie wzdraga się przed obnażaniem jasnych i ciemnych (tych jest więcej) stron z życia marginesów społecznych Petersburga. Znamienne jest to, że zło i zgnilizna moralna dominują nad dobrem. Dominują naturalnie w sensie ilościowym, bo przewagę moralną Dostojewski daje dobru. "Skrzywdzeni i poniżeni" to przede wszystkim powieść o przebaczeniu. Dokładniej mówiąc, o przebaczeniu przez ojca córce, ale i na odwrót. Narrator, Iwan Pietrowicz, to młody pisarz ledwo wiążący koniec z końcem. Nosi ON wyraźne cechy samego Dostojewskiego. Nasz narrator jest postacią jednoznacznie pozytywną, altruistyczną i praktycznie pozbawioną wad. Wyidealizowany i poczciwy Wania w żadnym wypadku nie drażni. Po prostu pozwala nam spokojnie myśleć o całej reszcie, co zresztą i ON sam robi. Iwan pomaga bowiem Natalii Nikołajewnej, która uciekła z rodzinnego domu, by zamieszkać z ukochanym Aloszą…

“Wichrowe Wzgórza”, arcydzieło literatury światowej autorstwa Emily Brontë, które niezmiennie porusza i zachwyca czytelników. “Wichrowe Wzgórza” to jedyna powieść, którą napisała Emily Brontë. Po raz pierwszy wydana została w 1847 roku. Od pierwszego wydania w XIX wieku minęły więc niemal dwa stulecia, a dziwne losy bohaterów opisanych w “Wichrowych Wzgórzach” wciąż wzruszają do łez. W Polsce “Wichrowe Wzgórza” zostały opublikowane w 1929 roku. To prawdziwy klasyk wśród literatury światowej i literatury anglojęzycznej. Na początku powieść autorstwa Emily Bronte została przyjęta dość chłodno, co negatywnie odbiło się na autorce. Zarzucano jej przede wszystkim zbyt smutny i depresyjny wydźwięk. “Wichrowe Wzgórza” to jednak nie tylko tytuł powieści, lecz także jedno z głównych miejsc, w których działa się akcja utworu. Powieść przedstawia losy Heathcliffa, bezdomnego cygańskiego chłopca, i Katarzyny, których początkowo połączyła głęboka przyjaźń, a z czasem wielka miłość. Katarzyna postanawia poślubić jednak innego mężczyznę, Edgara Lintona. Heathcliff czuje się zdruzgotany, opuszcza rodzinne strony na trzy lata. Po powrocie okazuje się, że małżeństwo jego dawnej ukochanej dalekie jest od ideału. Bohater żeni się z Izabelą, wspólnie wychowują także ich pierwsze dziecko, nie jest to jednak związek oparty na miłości, lecz podpierany przez chęć zemsty za dawne krzywdy. Kiedy mężczyzna dowiaduje się o nagłej i niespodziewanej śmierci swojej ukochanej Katy, jego życie zaczyna ogarniać głęboki mrok. Na podstawie książki autorstwa Emily Bronte powstały także liczne ekranizacje filmowe. Jedną z najpopularniejszych jest film “Wuthering Heights” z 1992 roku, którego reżyserem jest Peter Kosminsky. W główne role wcielili się między innymi: Ralph Fiennes i Juliette Binoche.

Powojenna atmosfera, która wnika w portowe miasteczko, gdzie lęk o przyszłość towarzyszy każdemu mieszkańcowi. Nowa władza ma zamiar zabrać wszystkie własności prywatne, co sprawia, że ludzie nie są pewni, czy posiadają już cokolwiek. W tym wszystkim poznajemy dwoje bohaterów, których rywalizacja jest równie silna, co łącząca ich miłość. Jak potoczą się ich losy? Wszystko to odkryjesz w książce "Siedem dalekich rejsów". Darłowo jest niewielkim miasteczkiem portowym, które jest piękne, choć niepozbawione powojennych szkód. Piękno to jest również z lekka zniwelowane przez nastrój panujący w mieścinie. Każdy boi się teraz o swoją przyszłość, bo choć naglące zagrożenie minęło, pojawiło się też kolejne, które powoli zabiera wszystkie dobra materialne. Poznajemy tutaj dwie osoby, które są zainteresowane tym samym zaginionym dziełem sztuki - tryptykiem Eryka Pomorskiego. Ona jest historykiem sztuki z Warszawy, a on nieznajomym bez imienia, którego zwą Nowakiem. Dziennikarza do Darłowa zaprowadziła myśl o ucieczce z komunistycznego kraju, z którego pragnie wywieźć również słynne dzieło sztuki. Spotkanie obojga sprawia, że choć ze sobą rywalizują, łączą się również w bardzo intymny sposób.

Najpopularniejsza powieść słynnej pisarki Charlotte Brontë, Poznajcie losy Jane Eyre, kobiety, która na długo zapadnie wam w pamięć! Jednak czy będzie umiała odnaleźć spokój i szczęście w swoim życiu? "Dziwne losy Jane Eyre" to wyjątkowa książka, o której gazety rozpisywały się z zachwytem dzień w dzień. Opowiada ona historię dziewczynki, która straciła rodziców, przez co trafia do domu wuja. Niestety nikt nie darzy jej tam ciepłymi uczuciami i kiedy tylko nadarzyła się okazja, ciotka pozbywa się jej, wysyłając do szkoły dla sierot. Dzielna Jane nie poddaje się i zdobywa wykształcenie, a później prace jako guwernantka. Wydaje się, że w jej życiu nareszcie pojawi się szczęście. Kobieta zostaje zatrudniona do dziewczynki, którą samotnie wychowuje ojciec, Edward Rochester. Pewnego dnia do jej pana, którego darzy uczuciem, wracają demony z przeszłości. Jane nie potrafi poradzić sobie z sytuacją i ucieka. Książka opowiada o ludzkich emocjach, przez co jest ponadczasowa. Tytułowa bohaterka jest bardzo wyrazista i posiada wiele cech, dzięki którym można ją łatwo polubić, a nawet podziwiać. Jej losy to wciągająca i głęboka, ale nie zawsze kolorowa historia, która pokazuje, że warto mieć nadzieję na lepsze jutro.

Angielska proza w wieku XVIII zakwitła z niespodziewaną bujnością. Wydaje się, jakby tajne siły, które kierowały pisarzy poprzedniej epoki w dziedzinę powieści, dojrzały teraz naprawdę i zaczęły wydawać owoce. Na krótkiej przestrzeni czasu przeznaczonej dla jednej generacji, pojawiły się arcydzieła, które stanowią chlubę powieści angielskiej. Rzecz jednak znamienna, że kiedy dzisiaj spoglądamy na ten fenomenalny rozkwit pisarstwa tamtego czasu, to nie czterej wielcy twórcy, uznawani przez ówczesną krytykę za najwspanialszych (Richardson, Fielding, Smollett i Sterne) wysuwają się na pierwsze miejsce, jeśli chodzi o żywotność i poczytność, lecz dwaj inni pisarze, mianowicie Daniel Defoe, autor Robinsona Crusoe, i Oliver Goldsmith, autor Plebana z Wakefieldu. To oni wygrali nagrodę wieczności, jaką jest pamięć ludzka, i gdy tamci sta¬nowią w dużej mierze zapomniane, zatopione grody, oni wystrzelają wysoko ponad toń czasu. Robinsona Crusoe czyta do dzisiaj każde dziecko. Pleban z Wakefieldu stanowi do dziś żelazny repertuar milionowych rzesz czytelniczych świata. Jakże się to stało? Dzięki jakim zaletom Pleban z Wa¬kefieldu stawił czoło żywiołom czasu i żyje do dzisiaj w wyobraźni? Przyczyna tkwi w głównej postaci utworu, w proboszczu z małej, imaginowanej osady w środkowej Anglii, doktorze Karolu Primrose, w którego autor tchnął tyle miłości, uczucia, życia i cnoty, tyle cierpliwości okazanej podczas ciężkich przejść i nieszczęść, że wyżłobiła w umy¬słach czytelników równie głębokie ślady jak biblijna opowieść Starego Testamentu o cierpliwym Hiobie, nawiedzanym klę¬skami z rozkazu Jahwe…

W świecie, który nienawidzi kobiet, nawet taniec może stać się grzechem Strasburg, rok 1518. Samotna kobieta zaczyna wirować w tańcu na głównym placu miasta. Tańczy dzień za dniem, bez chwili wytchnienia. Wkrótce dołączają do niej setki innych. Czy to opętanie? A może manifest kobiecej siły? Władający miastem mężczyźni są mocno zaniepokojeni. Lisbet mieszka z mężem i teściową, zajmuje się pszczołami. Jej spokojne życie zostaje wywrócone do góry nogami za sprawą szwagierki, Nethe, która wraca po siedmiu latach pokuty za zbrodnię, o której się nie mówi. Gdy miasto tętni pod rytmicznymi uderzeniami tysiąca stóp tańczących kobiet, Lisbet zostaje złapana w niebezpieczną sieć skrywanych tajemnic i namiętności. "Drzewo tańca" to oparty na prawdziwych wydarzeniach manifest siostrzeństwa osadzony w epoce przesądów i histerii. To pełna pasji opowieść o rodzinnych sekretach, zakazanej miłości i kobietach zepchniętych na margines.

Najnowsza książka Józefa Hena, kolejna dawka charakterystycznego spojrzenia na teraźniejszość i przeszłość. Zapiski migawek z życia wybitnego pisarza zatytułowane "Bez strachu. Dziennik współczesny". Publikacja "Bez strachu. Dziennik współczesny" to kolejny tom dzienników Józefa Hena. Po wydanej w 2018 roku książce "Ja, deprawator", pisarz podpisał z wydawcą umowę na kolejny tom swoich dzienników. I gdy nowe dzienniki były skończone i gotowe do opublikowania pod tytułem "Do was i od was", rozpoczęła się epidemia koronawirusa, ludzie poprzez lockdown i strach o własne zdrowie doświadczyli innego świata. Józef Hen, wraz z wydawcą, zdecydował wówczas, że ten inny świat powinien pojawić się i w jego książce. W ten oto sposób, po refleksji kończącej przygotowaną przez pisarza treść, autor dopisał zdanie "W tym miejscu książka miała się zakończyć" oraz kontynuował swoje obserwacje i rozmyślania przez kolejnych kilka miesięcy. Tytuł, "Bez strachu", można interpretować wielorako, choć sam autor mówi, że nie odnosi się on jedynie do koronawirusa. Tak się złożyło, że niemal na początku tego tomu opowiada on o zwalczaniu strachu podczas oblężenia we wrześniu 1939. Walka ze strachem jest więc klamrą spinającą całość. Pomiędzy codziennymi obserwacjami i spostrzeżeniami na temat otaczającej go rzeczywistości, Józef Hen snuje swoje wspomnienia z czasów wojny, a także swego życia przed wojną czy odnajdywania się w polskim socjalizmie. Jego opowieść smuci i bawi, wstrząsa i napawa nostalgią, przepełniona jest melancholią, ale niepozbawiona ironii. Józef Hen, a właściwie Józef Henryk Cukier, to urodzony w 1923 roku polski pisarz i publicysta żydowskiego pochodzenia, dramaturg, reportażysta i scenarzysta filmowy. Ma na swoim koncie reportaże, nowele, opowiadania, prozę historyczną, a także powieści dla dorosłych i młodzieży oraz scenariusze filmowe.

Opiłki i okruszki wspomnień często są małe i pozornie nieistotne, a jednak zapamiętane, więc ważne. Ta książka to luźny katalog wspomnień, każdy rozdział jest odwołaniem do wydarzeń z kolejnych lat. Główny bohater wspomina swoje dzieciństwo, romanse, życie w czasach komunizmu , stan wojenny, blaski i cienie wolności, a w końcu zmagania się ze starością. Opowieść snuje się poprzez lata, od roku 1953, a kończy się w roku 2041, gdy bohater opowieści umiera. To okruchy życia, osobne, a jednak układają się w całość. Przeszłość to magazyn pamięci, jest w nim dzieciństwo i dojrzewanie, pomyłki, błędy, miłości mniejsze i większe, małżeństwo, zdrady, dzieci, wnuki, nadzieje i rozczarowania. W końcu kraina starości. Opiłki i okruszki wspomnień często są małe i pozornie nieistotne, a jednak zapamiętane, więc ważne. Fascynująca, wciągająca historia życia, w której czas unicestwia wszystko, zataczając krąg. Aż do chwili, w której początek i koniec podają sobie ręce.

Ivory Frame, buntowniczka pochodząca z bogatej rodziny mieszkającej w północnej Anglii, ucieka do Paryża okresu międzywojnia. Pochłania ją tam sztuka i przyjaźń z grupą błyskotliwych surrealistów oraz wielka miłość do żonatego rosyjskiego malarza. Rozdarta między ogromnym uczuciem a własnymi ambicjami artystycznymi decyduje się na ucieczkę z ogarniętej drugą wojną światową Europy, zostawiając wszystko, co najważniejsze. Obecnie ponad dziewięćdziesięcioletnia Ivory pracuje nad swoim ostatnim największym dziełem – które rozpoczęła jeszcze w Paryżu – kompendium wiedzy o językach zwierzęcych, które rejestrowała między innymi na skutej lodem północy. Pomaga jej w tym bystry naukowiec, Skeet. Kobieta niespodziewanie otrzymuje wiadomość, z której dowiaduje się, że ma wnuczkę, mimo że nigdy się nie wyszła za mąż, nie miała rodziny, ani dziecka.

Pakiet 6 książek (ZESTAW-033) romans, obyczajowa, powieść: Drzewo tańca Dziewczyna z zajęć malarstwa. Bliźniaczki Clark. Tom 2 Światło innych gwiazd Nagła zmiana planu. Tom 1. Babski wieczór Zapisane w bliznach Wdowy

Pakiet 6 książek (ZESTAW-032) Powieść: Pleban z Wakefield Czarne Miasto Jedenaste nie dotykaj. Moja historia przemocy Jak pokochać centra handlowe Szalona miłość. Wprowadzenie do opery Opiłki i okruszki

Pakiet 7 książek (ZESTAW-031) powieść: Rok Zaćmienia Niezwykła wędrówka Harolda Fry Braciszek Blask Nawrócony Arytmia i kwarantanna Jedenaście dni w Berlinie

Pakiet 6 książek (ZESTAW-030) powieść: Hotel Aurora Pokoloruję twój świat Chwile, które się nigdy nie wydarzą Solo Jedno słowo za dużo Na Cienistej Plaży

Narratorką tej przezabawnej opowieści jest zatroskana pani domu, której nieustanną przyczynę zmartwień stanowi posiadanie sześciu córek, a tylko jednego syna. Rzecz dzieje się w latach 30. XX wieku w niewielkim miasteczku w Kornwalii. Rodzina Brooke’ów żyje szczęśliwie i bez codziennych kłopotów, prowadzą dom na dość wysokim poziomie, a pan Brooke jest dyrektorem fabryki porcelany, jednak jego żona nieustannie zamartwia się przyszłością swoich dzieci płci żeńskiej: Celii, Nancy, Marty, Heli, Jane… no, z martwieniem się o Sally można jeszcze poczekać, bo dziewczynka ma dopiero dziesięć lat, ale pozostałe… Trzeba przyznać, że różne kuzynki i sąsiadki nie uspokajają Elżbiety Brooke, a dając kolejne złote rady, tylko pogłębiają wrażenie, że jej rodzina znalazła się w sytuacji bez wyjścia. A jednak ten pozorny węzeł gordyjski powoli zaczyna się rozplątywać…

Opowieść o tym, jak wielka podróż do Himalajów odmienia życie zapracowanej kobiety. Przeczytaj książkę "Kilometr zerowy. Droga do szczęścia", czyli wzruszającą powieść francuskiej autorki Maud Ankaoua, która zabierze czytelniczki w wyprawę w głąb swojej duszy. W życiu trzeba niekiedy przejść długą drogę, by osiągnąć pełnię szczęścia. O prawdzie zawartej w tym stwierdzeniu bardzo boleśnie przekonuje się główna bohaterka książki "Kilometr zerowy. Droga do szczęścia" autorstwa Maud Ankaoua. Francuska autorka powieści z gatunku literatury kobiecej zabiera czytelniczki w podróż, która całkowicie odmienia sposób postrzegania otaczającej rzeczywistości. Maëlle jest zapracowaną dyrektorką finansową poświęcającą się zwykłej pracy biurowej, przy okazji zaniedbującą swoje pasje, miłość i czas wolny. Wkrótce jej dobrze poukładane życie staje na głowie za sprawą przyjaciółki - Romane prosi o pomoc w zdobyciu manuskryptu z himalajskiego Sanktuarium Annapurny, który ma jej pomóc pokonać chorobę. Mimo wątpliwości Maëlle postanawia wyruszyć w Himalaje, by uratować przyjaciółkę. Jak się prędko okazuje, każdy kolejny dzień podróży staje się dla niej wyzwaniem, które pozwala otworzyć się na piękno świata i odkryć, co jest tak naprawdę ważne. Z dala od zasięgu sieci komórkowej, Internetu i biura Maëlle przeżywa wyprawę nie tylko w niedostępne szczyty, ale i również w głąb własnego serca.

Poznaj historię ludzi, którzy musieli zmagać się z nieposkromionymi siłami natury... Sięgnij po "Wiatrom powierzone" - poruszającą opowieść o ludzkim harcie ducha i walce z nieuniknionym! 11 marca 2011 r. piękne uliczki jednego z japońskich miast nawiedziło przerażające tsunami. Woda nie tylko zniszczyła domy i odebrała mieszkańcom cenny dobytek, ale i przyczyniła się do śmierci niektórych z nich. Zjawiskowy gród zwany Bell Gardia był miejscem, które przyciągało rzesze turystów z całego świata. Zanim zniszczyło go tsunami, stała tam niepozorna budka telefoniczna. Mówiło się, że słowa wypowiedziane w niej do słuchawki dotrą tam, gdzie tylko się zechce - wystarczy poprosić o to wiatr. Oryginalna budka była często odwiedzana przez ludzi zmagających się z utratą bliskich, chcieli oni bowiem po raz ostatni przemówić do ukochanych osób. Miejsce to jest tak niezwykłe, że gdy rozniosła się wieść o nadciągającej tragedii, pewna kobieta udała się do ogrodu, by bronić niezwykłą budkę jako jej strażniczka... Czy jednak da się zwyciężyć z naturą? Tsunami na zawsze zmienia życie ludzi żyjących w pobliżu Bell Gardia. Muszą radzić sobie ze stratą miejsca do życia i osób, które były dla nich najważniejsze. Czy słowa szeptane do wiatru przyniosą ich duszy ukojenie?

Poruszająca historia rdzennych mieszkańców Kanady, których dzieciństwo zostało naznaczone okrucieństwem, pogardą i obojętnością. Kenny, Lucy, Clara, Howie i Maisie, zabrani rodzinom i wysłani do odległej, prowadzonej przez Kościół szkoły z internatem, ledwo wchodzą w dorosłość, gdy po latach uwięzienia, zostają wypuszczeni na wolność. Samotni, nieprzystosowani do życia w społeczeństwie, pozbawieni wsparcia i rodzin nastolatkowie docierają do obcej, obskurnej dzielnicy w centrum Vancouver, gdzie lgną do siebie, próbując znaleźć poczucie bezpieczeństwa i przynależności w świecie, który ich nie chce. Na przestrzeni lat ścieżki pięciorga przyjaciół raz po raz się przecinają, podczas gdy usiłują oni poradzić sobie z traumami wyniesionymi ze Szkoły Misyjnej – albo przynajmniej o nich zapomnieć. Pięcioro małych Indian to pełna współczucia, przenikliwa kronika rozpaczliwych wysiłków podejmowanych przez ocalałych z kontrowersyjnego systemu szkolnictwa w celu pogodzenia się z przeszłością i, w ostatecznym rozrachunku, znalezienia własnej drogi

Książka, w której dochodzi do spotkania dwóch zaskakująco różnych kobiet. Przekonaj się, co je łączy i dlaczego los zdecydował się rzucić je naprzeciwko siebie. "W tej podwodnej godzinie" to pozycja przedstawiająca dwie kobiety: Marthę Krems, dobijającą czterdziestki biolożkę morską oraz Leni Riefenstahl, obecnie stujednoletniej. Pierwsza z bohaterek od wielu, wielu lat studiowała informacje na temat tej drugiej: niemieckiej fotografki, tancerki, reżyserki i scenarzystki, która zasłynęła, niekoniecznie dobrze, z bliskich stosunków z Adolfem Hitlerem. W czasie wojny tamtejsi zbrodniarze finansowali jej projekty, ona zaś przedstawiała wizję świata i ludzi tak, jak oni chcieliby to zobaczyć. Nic dziwnego, że niejednokrotnie wzbudzała kontrowersje, a także została posądzona o afirmację faszyzmu. Martha stara się przez cały ten czas zrozumieć Riefenstahl. Tymczasem okazuje się, że ma być jej instruktorką nurkowania, gdy kobieta podróżuje na Malediwy. Sędziwej już Leni zależy na tym, by sfotografować to, co znajduje się pod wodą, w obrębie rafy koralowej. Martha będzie się starała odkryć, dlaczego w 1941 roku Riefenstahl podjęła taką, a nie inną decyzję, która postawiła jej matkę w wyjątkowo dramatycznym położeniu. Czy zdoła zrozumieć, co nią kierowało?

W 1946 roku do Warszawy powraca żydowski krawiec Moryc Wajman. Miasto nie jest już jednak takie jak wcześniej – większość jego bliskich zginęła, nie istnieje reprezentacyjna ulica Nalewki, Niemcy wysadzili w powietrze Wielką Synagogę. Zgliszcza wypełniają obcy i cienie, które nadciągają nocami, aby budować własną stolicę. Powracają też wyrzuty sumienia i historie – zarówno te z czasów wojny, jak i te zdecydowanie wcześniejsze. W mieście zaczyna tlić się życie, pojawiają się w nim piękne kobiety, ale nic nie może być już takie samo. "Następnego roku w Warszawie" to wstrząsająca opowieść o świecie, który odszedł na zawsze i literacka próba zmierzenia się z okrutną historią, której świadectwa wciąż kształtują otaczająca nas rzeczywistość.

Jakie tajemnice skrywa słynny obraz Hansa Memlinga? Książka "Sąd Ostateczny" autorstwa Mirosława M. Bujko w nieoczywisty sposób przedstawia historię tego wielkiego arcydzieła. W hali gdańskiego dworca głównego pewnego dnia pojawia się wspaniały obraz wraz z kilkoma niewyróżniającymi się niczym osobami, które próbują zainteresować nim przechodniów. Płótno robi ogromne wrażenie, jednak jeszcze ciekawsza jest jego historia. Mirosław M. Bujko w swojej książce stara się odtworzyć losy słynnego "Sądu Ostatecznego" Memlinga. W tym celu wplata do powieści historycznej ekscytujący wątek kryminalno-sensacyjny i tworzy prawdziwą mieszankę wybuchową, która przypadnie do gustu nie tylko miłośnikom sztuki! Historię obrazu śledzimy wraz z księdzem Michałem i amerykańskim aktorem, Ianem, którzy wspólnie starają się rozwiązać zagadkę związaną z tajemniczym, niderlandzkim dziełem. Jak bardzo będą musieli się zagłębić w minione wieki, aby znaleźć odpowiedzi, których szukają? Mirosław M. Bujko to polski pisarz, publicysta i eseista, a także krytyk muzyczny i literacki. Jego debiutancka powieść - "Księga uczynków, czyli Małgorzata i Mistrz" - została wydana w 2003 roku. Jest również autorem napisanej wspólnie z Waldemarem Dziakiem książki "Pająk z góry Katsuragi" (2009) i trylogii, w skład której wchodzą: "Złoty pociąg" (2006), "Czerwony Byk" (2007) i "Wyspy Szerszenia" (2008). W 2021 roku ukazał się jego "Sąd Ostateczny".

Powieść Mleko matki została przetłumaczona na kilkanaście języków, w tym na angielski, niemiecki i japoński. Historia obejmuje okres od zakończenia drugiej wojny światowej i opowiada o losach trzech pokoleń kobiet, w centrum narracji stawiając lata 70. i 80. XX wieku. Autorka stworzyła ekscytujące studium stawania się człowiekiem z precyzyjnie i barwnie nakreślonym tłem Łotewskiej SRR od lat sześćdziesiątych do osiemdziesiątych. Opowieść przepełniona jest rezygnacją – z męża i ojca, z marzeń i zamiarów, z pracy i przekonań, z przyjaciół i tych, których kochamy. W tej drodze krzyżowej kobiet wszystkich pokoleń bardzo silny jest motyw przebaczenia. Od dzieciństwa jest ono ciągłym zadaniem córki w celu utrzymania przy życiu matki, która celowo pozbawiła córki mleka, by nie pozwolić na odziedziczenie swojego bólu i rozpaczy.

Niesamowita powieść psychologiczna z elementami horroruz krótkiej listy nominowanych do międzynarodowej nagrody Man Booker 2017! Ta powieść jest jak senny koszmar, jak opowiastka o duchach rozgrywająca się w rzeczywistym świecie… Młoda kobieta, Amanda, umiera w wiejskim szpitalu. Przy jej łóżku czuwa chłopiec imieniem Dawid. Nie jest jej synem, a ona nie jest jego matką. Wspólnie opowiadają przerażającą historię o udręczonych, pełnych toksyn duszach, a także o sile i desperacji. Niemalże widmowy głos Dawida zmusza kobietę do zmierzenia się z prawdą o jej stanie – przypomina sobie porzucenie męża i wyjazd na argentyńską wieś, a także obsesję na punkcie bezpieczeństwa własnej córeczki – „bezpieczną odległość”. Schweblin, z wirtuozerią godną najlepszych głosów nowoczesnej literatury, snuje opowieść o współczesnej Argentynie, jej zagrożeniach i bolączkach, o niebezpieczeństwach, jakie niesie uprawa genetycznie zmodyfikowanej żywności, a także o obezwładniającej potrzebie rodziców, by uchronić własne dzieci przed wszelkim złem.

Jak znosić upływ czasu, gdy jest się zmuszonym do bezczynności? Jak radzić sobie z utratą tych, których się kochało? Kto przekaże dalej nasze dziedzictwo? Richard, emerytowany profesor, dzięki spotkaniu z uchodźcami na Oranienplatz w Berlinie wpada na pomysł, by szukać odpowiedzi na swe pytania tam, gdzie nikt by ich nie szukał: u młodych ludzi z Afryki, których wyrzuciło na berliński brzeg i którzy od lat skazani są na czekanie. I nagle on, mieszkaniec starej Europy, patrzy na siebie oczami ludzi, którzy być może lepiej od niego wiedzą, kim on, Richard, właściwie jest. Erpenbeck jest wśród pisarzy swego pokolenia cichą poetką. Siła jej języka kryje się nie w poszczególnych słowach, lecz między zdaniami. „Der Spiegel” Jeden z najbardziej kreatywnych głosów współczesnej literatury niemieckojęzycznej. „NZZ am Sonntag” Seria Wiedźmin (Geralt z Rivii) - Książki, Komiksy, Gry

Wierność bywa względna. Niewierność nie zawsze jest bezwzględna. Rutę i Jakuba rozpacz związała mocną nicią. Ich wspólne życie jest pełne przemilczeń i zakazanych tematów. Mają dwóch synów, dobre stanowiska, przyjaciół, polsko brzmiące nazwisko. Krystynie i Januszowi miłość się przytrafiła. Nieodmiennie lgną do siebie, pożądają się. Ich uczucie dojrzewa, zmienia się i, mimo przeciwności, nie słabnie. Losy bohaterów splotą się w historię tak nieprawdopodobną, że literatura nie mogłaby jej wymyślić – musiała się wydarzyć. Opowieść o (nie)wierności, powinności, przeznaczeniu, zawiłościach ludzkich uczuć i wyborów. Szara, kolorowa, ale nigdy czarno-biała. W tle kilkadziesiąt lat powojennej historii: PRL – jego zdobycze, triumfy, absurdy, grzechy i przewiny, czasy przełomu i wolności.

Kameralna opowieść o dojrzewaniu osadzona w powojennej Sofii. Czy przedmioty mają pamięć? Jeśli tak, jakie wspomnienia przechowują skrzypce, którym wybitnie uzdolniony lutnik szeptał intymne wyznania? Heniga poznajemy przez pryzmat wspomnień dojrzewającego chłopca. Magiczna osobowość mistrza wypełnia cały świat Wiktora. W warsztacie starego lutnika powstają nie tylko skrzypce – to także schronienie przed mrocznym światem stalinizmu w Bułgarii. Droga Wiktora do dorosłości prowadzi przez niełatwe spotkania z przemijaniem i śmiercią, z niezrozumieniem i sąsiadami z kamienicy, którzy przywodzą na myśl bohaterów prozy Eleny Ferrante. Moralitet, który jest wolny od moralizowania, powieść historyczna bez opisu wielkich wydarzeń, trzyma w napięciu, nie będąc książką sensacyjną, wzrusza, choć nie ma w niej romantyzmu. Mimo niewielkich rozmiarów jest książką bardzo ważną.

W latach 1976–1983 wojskowa junta zamordowała w Argentynie około trzydziestu tysięcy osób. Młodzi ludzie, zaangażowani w opór wobec dyktatury czy po prostu z racji swych poglądów dla niej niewygodni, ginęli bez śladu – zrzucano ich z samolotów do rzeki, porywano z ulicy i wywożono samochodami bez numerów rejestracyjnych w nieznane miejsca kaźni. Narodzone w więzieniach dzieci zabierano matkom i oddawano do adopcji ich oprawcom. Niewyobrażalne tortury, jakim poddawani są przeciwnicy dyktatury, oglądamy z perspektywy bezimiennego narratora, ceniącego sobie dyscyplinę, porządek i hierarchię młodego wojskowego, któremu – podobnie jak jego towarzyszom w zbrodni – łatwo przychodzi uprzedmiotowienie katowanych wrogów. Łatwo im również przychodzi odcięcie się od masakry, jaką przeprowadzają na szeroką skalę, za pomocą formalnego, urzędniczego języka. Kohan wnikając w okrutną, perfidną, wyrachowaną część ludzkiej natury, zmusza nas do oglądania scen, na które wolelibyśmy nie patrzeć. Najokrutniejszej przemocy doświadczają w Dwa razy czerwiec kobiety, ale też one stawiają jej największy opór, podczas gdy większość społeczeństwa tkwi w letargu. Terror rządów junty Kohan zderza ze zbiorową gorączką wywołaną mistrzostwami świata w piłce nożnej, z oglądania meczów, czyniąc metaforę ucieczki od odpowiedzialności. Martin Kohan (ur. 1967) - jeden z najważniejszych współczesnych pisarzy argentyńskich, przewrotny kontynuator tradycji Jorge Luisa Borgesa i Ricarda Piglii, autor jedenastu powieści, trzech tomów opowiadań i wielu esejów, w których rozlicza się z historią Argentyny. W 2007 roku uhonorowany prestiżową Premio Herralde za powieść "Ciencias morales", w której - podobnie jak w książce "Dwa razy czerwiec" - zastanawia się, co sprawia, że społeczeństwo potrafi zaakceptować usankcjonowaną przez państwo przemoc, a nawet w niej uczestniczyć. "Tę książkę chciałoby się po przeczytaniu jak najszybciej zapomnieć albo zakrzyczeć. Ale Martin Kohan nie daje zapomnieć o "dwóch czerwcach" ani nie daje ich zakrzyczeć, bo jego bezlitosne studium społecznej uległości, studium oschłe do bólu, intrygujące każdym zdaniem i każdą padająca w powieści liczbą jest właśnie o zapomnieniu i krzyku. O kibicowskim krzyku społeczności rozkochanej w piłce nożnej, która swoim krzykiem zagłusza krzyki torturowanych ofiar. O katach, którzy wierzą, że wszystko pójdzie w zapomnienie. I o nas, czytelnikach, którzy stajemy się świadkami, ale chcemy o naszym świadectwie zapomnieć albo je zakrzyczeć. Carlos Marrodan Casas