Biografie i wspomnienia | tania książka

Jeśli żyliście w czasach PRL, albo chcecie się dowiedzieć, jak wyglądało życie waszych rodziców, powinniście sięgnąć po "W szczelinach czasu. Intymnie o PRL-u" Krystyny Kofty. Czasy PRL-u wciąż są bardzo żywe we wspomnieniach bardzo dużej liczby osób. Autorka w bardzo namacalny sposób opisuje realia Polski Ludowej, głównie dlatego, że sama w nich żyła. Jej relacja staje się wyjątkowo pouczającą i wciągającą historią o tym, jak kiedyś było szaro, a pomimo tego człowiek potrafił odnaleźć nieco kolorów wokół siebie. "W szczelinach czasu. Intymnie o PRL-u" jest prawdziwym wehikułem czasu, który przeniesie czytelników do świata pełnego absurdów, ale dla ludzi w nim żyjących jest jak codziennością. Krystyna Kofta stara się przekazać, jak trudne były czasy PRL-u w naszym kraju, głównie dla ówczesnych kobiet. Codzienna walka z całym światem o zdobycie podstawowych produktów nie kończyła się powrotem do domu i błogim odpoczynkiem. We własnych czterech kątach trzeba było zrobić jeszcze więcej, zadbać o tysiące małych spraw, które stawały się prawdziwymi wyzwaniami dla każdej kobiety. Z jednej strony opowieść ta wydaje się mocno nierealna, szczególnie dla młodszego pokolenia, ale dla osób pamiętających tamte czasy, jest niemal jak pocztówka z przeszłości, mogącą na nowo rozbudzić dawno zapomniane wspomnienia. "W szczelinach czasu. Intymnie o PRL-u" Krystyny Kofty to doskonała propozycja dla osób szukających opowieści o prawdziwym, trudnym życiu w kraju komunistycznym. Krystyna Kofta urodziła się w 1942 roku w Poznaniu. Całe jej życie jest ściśle związane ze sztuką, zarówno tą pisaną, jak i wizualną. Po swoim debiucie w 1976 roku opowiadaniem "Lustro" jej kariera nabrała tempa, kierując Koftę w stronę pisania powieści, opowiadań, scenariuszy filmowych oraz książek publicystycznych. W swojej twórczości porusza głównie problemy kobiet, skupiając się głównie na problematyce uczuć. Od lat związana jest z czasopismem "Twój Styl", w którym publikuje swoje felietony.

Janusz Majewski i Zofia Nasierowska, Jeremi Przybora i Alicja Wirth, Eryk Lipiński i Hanna Gosławska, Stefan i Franciszka Themersonowie, Gabriel i Hanna Rechowiczowie Jak to jest, gdy dwie jednostki twórcze decydują się na wspólne życie? Czy mogą liczyć na wsparcie czy raczej rywalizację? I czy w patriarchalnej rzeczywistości PRL-u, w której przyszło żyć większości z nich, możliwe było prawdziwe partnerstwo? Czy w przypadku związku artystów pierwsze miejsce zajmuje miłość czy może jednak sztuka, nieznosząca kompromisów? Autorka z niezwykłą finezją układa kolejne kadry z życia artystycznej elity, tworzącpodwójne portrety par, które kształtowały naszą wrażliwość wizualną, filmową, literacką, muzyczną, czy w końcu sprawiały, że szary PRL był trochę bardziej baśniowy i kolorowy. Szkicuje przy tym odrębne sylwetki silnych kobiet, których niebywały talent i oryginalność pozwoliły na niezależność, a także wolność w tworzeniu w dziedzinach wówczas zdominowanych przez mężczyzn. Na kartach książki pojawią się nieprzecięte osobowości, w często nieznanejnam wcześniej odsłonie. Wśród nich: Klasyk polskiego kina i najbardziej pożądana portrecistka PRL-u, dzięki której ikony polskiej kultury, tj.Beata Tyszkiewicz, Agnieszka Osiecka zyskały ponadczasowe piękno. Współautor Kabaretu Starszych Panów, mistrz języka i absurdalnego humoru, wcielenie cnót poprzedniej epoki, prywatnie – jak sam mówił – mężczyzna dzieckiem podszyty. Ona uznana scenografka telewizyjna i teatralna, słynąca z urody i klasy. Najbardziej znany karykaturzysta PRL, bon vivat, współtwórca Polskiej Szkoły Plakatu oraz uwielbiana rysowniczka satyrycznych scenek rodzajowych m.in. ze „Szpilek”. Twórcy awangardy filmowej w Polsce, niezależni wydawcy książek, artyści absolutni. On - pisarz z nieodłączną fajką w zębach, deklarujący, że jest raczej czasownikiem niż rzeczownikiem, ona – genialna ilustratorka, bezkompromisowa wobec siebie i innych. Artyści plastycy, przedstawiciele bohemy, twórcy mozaik i wielkoformatowych dekoracji architektonicznych. Ich dom stał się żywą galerią i scenografią dla twórczego życia. To wybrańcy sztuki, którzy postanowili czerpać z niej siłę we dwoje.

Poruszająca historia jednej z największych gwiazd kobiecej piłki nożnej. Megan Rapinoe w książce "Jedno życie" opowiada o swojej sportowej karierze, życiu poza boiskiem i o tym, że zawsze należy twardo walczyć w obronie swoich przekonań. Na piłkarskim boisku wygrała właściwie wszystko, co mogła. Została mistrzynią olimpijską, dwukrotną mistrzynią świata, wybrano ją najlepszą piłkarką na świecie. Ale Megan Rapinoe jest za oceanem kimś więcej niż piłkarką. W Stanach Zjednoczonych zyskała status ważnej postaci życia społecznego nie tylko dzięki swoim sportowym osiągnięciom. Jej zaangażowanie w działalność charytatywną i antydyskryminacyjną sprawiło, że stała się głosem tych, którzy często sami do głosu nie są dopuszczani. Ona sama nigdy nie bała się mówić o trudnych i bolesnych sprawach. Dziś jest inspiracją dla wielu ludzi zmagających się w życiu z problemami i dowodem na to, że pomimo przeciwności można dojść na sam szczyt. Ta książka to opowieść o silnej kobiecie, w której miliony ludzi widzą swoją reprezentantkę, i o tym, że zawsze warto wierzyć w swoje przekonania, nawet jeśli inni ich nie akceptują. Jest to historia o drodze do sukcesu wybitnej postaci świata sportu i o porażkach, które ukształtowały jej charakter. Niezwykle inspirująca lektura.

Historie wielkich władców zawsze interesują szerokie grono czytelników. Nic w tym dziwnego - opowiadają o ludziach, których życia były niezwykle ciekawe, tak bardzo różniące się od typowych przeżyć. Poznaj historię jednej z najważniejszych kobiet w historii Wielkiej Brytanii. Jaka była "Królowa Wiktoria" i dlaczego jej rządy były tak ważne? Jest to książka opisująca w dużej mierze życie nie tylko samej Wiktorii, ale również jej męża - Alberta. Ich potomkowie zasiedli na tronach wielu państw i do dziś panują nad Wielką Brytanią, Szwecją, Norwegią, Belgią, Danią i Hiszpanią. Sama Wiktoria była kobietą nietuzinkową, a monarsze wychowanie bardzo odbiło się na jej osobowości. Sztywność życia i wielość obowiązków nie były łatwym zadaniem. Zawsze jednak wykonywała swoje powinności w sposób rzetelny i sumienny, dbając nie tylko o swojego męża, ale też o całe królestwo. Wiktoria nigdy nie była w pełni konserwatywna lub liberalna - stąpała po cienkiej granicy między nimi i przyjmowała określone stanowiska w konkretnych tematach. Właśnie ta wolność myślenia sprawiła, że jej rządy były tak kluczowe dla historii Wielkiej Brytanii. Poznaj bliżej jej życie.

Dzieje Stanów Zjednoczonych z wielu względów stanowią dla czytelnika europejskiego materiał interesujący, a nieraz wręcz pasjonujący. Są one przecież tak odmienne od dziejów państw europejskich, dodatkowo przeciętna nasza znajomość historii Stanów Zjednoczonych Ameryki, ta wyniesiona jeszcze ze szkoły, jest bardzo fragmentaryczna. Odruchowe zdumienie budzi fakt, że kraj ten, reprezentujący dziś tak wysoki poziom techniczny, ekonomiczny i społeczny, zaledwie przed stu pięćdziesięciu laty rozdarty był najzacieklejszą wojną domową o elementarną w naszym rozumieniu kwestię, czyli zniesienie niewolnictwa. Żeby zrozumieć Amerykę, trzeba poznać Abrahama Lincolna. Lincoln praktykował jako adwokat przez blisko 25 lat. W tym czasie zdobył podstawy wiedzy społecznej i tę ogromną znajomość psychiki ludzkiej, którą się tak wyróżniał jako prezydent. Jako człowiek budził wiele sympatii. Był w miarę możliwości tolerancyjny, ale i niezłomny wtedy, gdy uważał to za konieczne. Był w pełni sobą, gdy jako prezydent odręcznie pisał listy kondolencyjne do rodzin poległych żołnierzy lub gdy wieczorami sam zasiadał przy telegrafie. Już jako prezydent Lincoln wyznaczył Stanom Zjednoczonym taką drogę: "Przyszłość naszą musi teraz opanować chłodny rozum, skrupulatnie wszystko obliczający". I choć taka polityka nie budzi wielkiego entuzjazmu, to jednak Stany na ogół poszły rzeczywiście tą drogą, choć z różnymi zakrętami - ciekawe, jak by to ocenił dzisiaj Abraham Lincoln"

"Pamiętniki. Największy kochanek wszech czasów" to wybór wspomnień najsłynniejszego uwodziciela w dziejach ludzkości. Miał 186 cm wzrostu, ciemną karnację, czarne oczy i włosy, które wszakże (wedle ówczesnej mody) skrywał zazwyczaj pod peruką. Giacomo Casanova to jedno z najbardziej znanych nazwisk w dziejach. Ten XVIII-wieczny prawnik, złodziej, oszust, karciarz, filozof, dyplomata i pisarz stał się dla potomnych synonimem uwodziciela. Pierwsze (choć niespełnione) miłosne uniesienia poznał już w wieku lat dwunastu. Przez ponad siedemdziesiąt lat burzliwego życia przeżył tyle przygód, że można by nimi obdzielić kilku filmowych bohaterów. Uwodził i był uwodzony, wiązał się z kobietami z różnych sfer i środowisk. Pojedynkował się (słynne starcie z Branickim), siedział w więzieniu, podróżował... Podawał się za kabalistę, alchemika i cudotwórcę. Należał do masonerii... I uwierzcie na słowo, że to wszystko to jeszcze nic! Casanova pozostawił po sobie pokaźny dorobek literacki. Składają się nań sztuki teatralne, dysputy, rozprawy, zbiory anegdot i opowiastek. Przekłady literackie i oczywiście wspomnienia. Najbardziej obszernym dziełem jest "Historia mojego życia", czyli 12-tomowy cykl wydany po raz pierwszy w Lipsku w latach 20-stych XIX wieku pod nazwą "Pamiętniki". Jak do tej pory nie doczekaliśmy się jeszcze na pełny polski przekład pamiętników Casanovy. Z prawdziwą przyjemnością prezentujemy więc naszym czytelnikom ich obszerne fragmenty zawarte w niniejszej książce. Składają się one na spójną i barwną opowieść o człowieku, który stał się pionierem pewnej rewolucji obyczajowej. W czasach form i konwenansów oraz wszechobecnej pruderii pokazał, że fizyczność może być równie ważna co szlachetne, wzniosłe uczucia. Udowodnił, że mężczyzna również pragnie podobać się kobietom i zabiegać o ich względy i że nawet zawołany uwodziciel sam może paść ofiarą swoich własnych uczuć. W pamiętnikach wspomina o związkach z grubo ponad setką kobiet. Były to zarówno przelotne miłostki, jak i długoletnie, wartościowe relacje. A tajemnica tego jakby nie patrzeć sukcesu tkwi być może w tym, że uwodził, nie mając świadomości tego; będąc sam uwodzonym. Tak przynajmniej pisał. Ale czy to aby na pewno prawda?

Najnowsza książka Józefa Hena, kolejna dawka charakterystycznego spojrzenia na teraźniejszość i przeszłość. Zapiski migawek z życia wybitnego pisarza zatytułowane "Bez strachu. Dziennik współczesny". Publikacja "Bez strachu. Dziennik współczesny" to kolejny tom dzienników Józefa Hena. Po wydanej w 2018 roku książce "Ja, deprawator", pisarz podpisał z wydawcą umowę na kolejny tom swoich dzienników. I gdy nowe dzienniki były skończone i gotowe do opublikowania pod tytułem "Do was i od was", rozpoczęła się epidemia koronawirusa, ludzie poprzez lockdown i strach o własne zdrowie doświadczyli innego świata. Józef Hen, wraz z wydawcą, zdecydował wówczas, że ten inny świat powinien pojawić się i w jego książce. W ten oto sposób, po refleksji kończącej przygotowaną przez pisarza treść, autor dopisał zdanie "W tym miejscu książka miała się zakończyć" oraz kontynuował swoje obserwacje i rozmyślania przez kolejnych kilka miesięcy. Tytuł, "Bez strachu", można interpretować wielorako, choć sam autor mówi, że nie odnosi się on jedynie do koronawirusa. Tak się złożyło, że niemal na początku tego tomu opowiada on o zwalczaniu strachu podczas oblężenia we wrześniu 1939. Walka ze strachem jest więc klamrą spinającą całość. Pomiędzy codziennymi obserwacjami i spostrzeżeniami na temat otaczającej go rzeczywistości, Józef Hen snuje swoje wspomnienia z czasów wojny, a także swego życia przed wojną czy odnajdywania się w polskim socjalizmie. Jego opowieść smuci i bawi, wstrząsa i napawa nostalgią, przepełniona jest melancholią, ale niepozbawiona ironii. Józef Hen, a właściwie Józef Henryk Cukier, to urodzony w 1923 roku polski pisarz i publicysta żydowskiego pochodzenia, dramaturg, reportażysta i scenarzysta filmowy. Ma na swoim koncie reportaże, nowele, opowiadania, prozę historyczną, a także powieści dla dorosłych i młodzieży oraz scenariusze filmowe.

Gdy w 1939 roku Hitler zaatakował Holandię, Edith van Hessen była uczennicą znanego holenderskiego gimnazjum. Była także Żydówką. W tym samym miesiącu, w którym zaczęła ukrywać się Anne Frank, Edith wysłano do odważnej protestanckiej rodziny, gdzie zamieszkała pod przybranym nazwiskiem i przeżyła, udając nie-Żydówkę. Jedną trzecią ukrywających się holenderskich Żydów Niemcy odkryli i zamordowali; w ten sposób zginęła większość członków rodziny Edith. Jej pamiętnik powstał w oparciu o zapiski z dzienników, które prowadziła jako nastolatka w okupowanej Holandii, listów z okresu wojny i wspomnień dorosłej ocalałej. Historia Edith, w której autorka relacjonuje wydarzenia z czasów wojny i opowiada o tym, co wtedy czuła, jest afirmacją życia, miłości i wyjątkowej odwagi.

Marek Hłasko jest jednym z najważniejszych polskich twórców w zakresie literatury, jednak nie tylko jego spisane prace są tym, co warto poznać - prywatne historie z jego życia są równie ciekawe. Jego żywot pełny był skrajnych emocji, interesujących zdarzeń i sytuacji, które zostały zinterpretowane całkowicie odmiennie, niż powinny. "Piękny dwudziestoletni. Biografia Marka Hłaski" to książka, która pozwoli zrozumieć artystę z wielu perspektyw. Pozycja ta zawiera informacje, zdjęcia i dokumenty, które do tej pory pozostawały nieopublikowane, a które rozwiązują przeróżne mity dotyczące postaci Marka Hłaski. Ze względu na swój wygląd nazywany był często polskim Jamesem Deanem, a poprzez talent przyrównywano go do Ernesta Hemingwaya. Ostatnie lata badawcze autora tej książki pozwoliły na odkrycie faktów, które dużo dokładniej opisują życie prowadzone przez polskiego pisarza. Najnowsze wydanie jest więc wzbogacone o istotne informacje, ale to nie wszystko - zadbano również o to, aby tym razem zamieścić większą liczbę zdjęć i reprodukcji dokumentów, co zbliża czytelnika do postaci artysty.

Pozycja, która wstrząśnie Tobą do głębi. Przyjrzyj się na nowo realiom obozowym - tym razem jednak wykorzystaj do tego oczy dziecka. "Dzieciństwo w pasiakach" stanowi kompletną relację na temat obozowego życia, którą zdaje czytelnikom książki dziecko. Bogdan Bartkowski, główny bohater, a zarazem autor opowieści, miał dokładnie dwanaście lat, gdy w nocy z 11 na 12 sierpnia trafił z matką do obozu Auschwitz-Birkenau. To wspomnienia, które wryły się w pamięć chłopca - a później dorosłego mężczyzny - już na zawsze. To jeden z najpełniejszych obrazów tamtejszej rzeczywistości prezentowany przez najmłodszych, którzy nie rozumieli, co się dzieje, a jednak musieli jakoś funkcjonować między więźniami, by przetrwać.

Książka "Pamiętnik Mary Berg" zabierze Cię w tragiczne wspomnienia autorki, która swoje dzieciństwo spędziła w warszawskim getcie. Poznaj jeden z najważniejszych dokumentów z czasów II wojny światowej. Poruszający zapis koszmaru i terroru. Mery Berg postanowiła spisać szczegółowy pamiętnik swoich przeżyć i obserwacji. Prace nad nim rozpoczęła w wieku 15 lat. Młoda dziewczyna nie spodziewała się, że koszmar niemieckiej okupacji i nieludzkie cierpienie będzie trwać kolejne 4 lata. W tym czasie zapisała sugestywne szczegóły niektórych z najważniejszych wydarzeń XX wieku, a dziś dzięki niej każdy może je poznać. W publikacji "Pamiętnik Mary Berg" znajduje się świadectwo koszmarnego cierpienia prześladowanych Żydów, ich życia w niewoli, przymusowych werbunków do pracy, licznych deportacji, a także bohaterstwa bojowników, którzy dzielnie stawiali czoła niemieckiej okupacji. Mary Berg miała wiele szczęścia w swojej niedoli - odzyskała wolność wraz ze swoją rodziną dzięki akcji wymiany więźniów. Zdołała także przemycić ze sobą pamiętnik pisany przez ostatnie cztery lata. Tym samym ujawniła światu pełną szczegółów relację z najmroczniejszych wydarzeń z czasów Hitlera. Nowe wydanie "Pamiętnika Mary Berg" zostało na nowo przetłumaczone i wzbogacone o niepublikowane do tej pory materiały. Młoda dziewczyna była świadkiem tworzenia się historii i z pewnością nie spodziewała się, że tworzy jeden z najważniejszych dokumentów dotyczących II wojny światowej.

“Niewinni w Norymberdze” to literackie świadectwo z procesu największych zbrodniarzy Trzeciej Rzeszy, obok którego trudno jest przejść obojętnie. Wiemy o procesach, które ciągną się latami. Niektóre dotyczą bardzo lokalnych spraw; są jednak takie, które, choć trwały długi czas, nie przyniosły oczekiwanego rozwiązania i rezultatów. Mało tego, procesy norymberskie, o których mowa, dotyczyły setek, jeśli nie tysięcy ludzi, którzy pośrednio lub bezpośrednio przyczynili się do zagłady sporej części ludzkości. Głośne procesy norymberskie, choć miały miejsce ponad pół wieku temu, do dziś stanowią najbardziej niewypowiedziany wyraz bólu i cierpienia niewinnych oraz okrucieństwa wojny. Seweryna Szmaglewska jako jedyna Polka zeznawała w nich przed wymiarem sprawiedliwości. Pociągnięto wtedy do odpowiedzialności 185 osób, w tym lekarzy, prawników, ministrów, wojskowych oraz przemysłowców. I pomimo dwunastu procesów nadal nie znamy pełnej prawdy na temat okrutnych poczynań tych, którzy przyczynili się do systemowej zagłady. "Niewinni w Norymberdze" to niepozostawiająca złudzeń książka, przybliżająca tematykę głośnych procesów. Seweryna Szmaglewska, podobnie jak w innych pozycjach ("Dymy nad Birkenau", "Czarne stopy" czy "Zapowiada się piękny dzień") bez najmniejszych ogródek daje prawdziwe świadectwo o tym, że piekło na ziemi niestety istnieje...

Tyran, psychopata, wykonawca ?programu? ideologii rasowej czy charyzmatyczny wódz? Każde pokolenie kreśli inny wizerunek Hitlera, na nowo stawiając pytania o współodpowiedzialność Niemców za jego reżim. Peter Longerich, renomowany historyk nazizmu, w swojej nowej, obszernej biografii ukazuje nam dyktatora osobiście ingerującego w rozmaite sfery polityki ? znacznie intensywniej i aktywniej, niż dotychczas sądzono. Mamy tu nowe spojrzenie na rządy Hitlera i jego rolę w dziejach narodowego socjalizmu. Niniejsza biografia stawia osobę Hitlera i jego poczynania w centrum dziejów narodowego socjalizmu. Polityka zagraniczna, operacje militarne, terror i masowe morderstwa, stosunek do Kościołów, sprawy kulturalne, a także codzienne życie Niemców ? w każdej z tych dziedzin kierownicza aktywność Hitler.

Fascynujące, pełne ciekawych przemyśleń i kontrowersyjnych tematów rozmowy izraelskiego pisarza, Amosa Oza, oraz redaktorki hebrajskich wydań jego dwóch ostatnich książek, Sziry Chadad. Ze względu na wspólną pracę przy książkach, Amos Oz i Szira Chadad spędzają wiele czasu w swoim towarzystwie. To przyczyniło się do licznych, długich dyskusji na rozmaite tematy, które okazały się poruszać kwestie ważne dla wielu ludzi, a nawet oferować odpowiedzi na niektóre dręczące ich pytania. Dlatego też zostały zebrane, uporządkowane i zamieszczone w książce. "Z czego powstaje jabłko?" to czysty dialog pomiędzy kobietą i mężczyzną, przedstawicielami różnych pokoleń. Znajdziemy tu głębokie i szczere przemyślenia, debaty o życiu, literaturze i sztuce, dyskusje na temat polityki w Izraelu i na świecie. Dowiemy się, jak powstają powieści Oza, skąd przychodzą jego pomysły i w jaki sposób ubiera je w słowa. Poznamy punkty widzenia Amosa i Sziry w sprawie rodzicielstwa i dojrzewania młodzieży dziś i dawniej, nie zabraknie również żywiołowych dyskusji o seksie i erotyce, nieodłącznych elementach życia każdego człowieka. Dodatkowo pisarz opowie o przemianach społecznych, których był świadkiem w trakcie swojego życia. Rozmowy prowadzone są w sposób przyjazny i zupełnie swobodny, momentami humorystyczny, ale jednocześnie niestroniący od poważniejszych tonów. Amos Oz jest cenionym i znanym izraelskim pisarzem z dużym dorobkiem literackim. Wybitność jego dzieł potwierdza mnogość otrzymanych nagród, takich jak Nagroda Bialika czy Nagroda Franza Kafki, a także tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Łódzkiego oraz medal "Zasłużony dla tolerancji". Niektóre z jego dzieł przetłumaczono na język polski, m.in.: "Opowieść o miłości i mroku", "Aż do śmierci", "Pantera w piwnicy", "Tam, gdzie wyją szakale". Szczególnie warto sięgnąć po dwie z jego książek, "Poznać kobietę" i "Judasza", które budzą niepokój zrodzony ze świadomości, jak celne i aktualne są przemyślenia autora.

"Być Britney. Blaski i cienie życia ikony pop" autorstwa Jennifer Otter-Bickerdike to biografia jednej z największych gwiazd współczesnego popu, czyli Britney Spears. W książce zawarto anegdoty, relacje fanów, opinie z forów i wywiady, z których wyłania się wyrazisty portret piosenkarki. Britney Spears chyba nikomu nie trzeba przedstawiać. Jest ona jedną z największych ikon popkultury. Sławę zaczęła zdobywać w latach 90. i niemal od samego początku wzbudzała zainteresowanie mediów. Dużo mówiło się nie tylko o twórczości piosenkarki, ale również o jej życiu prywatnym. Jak to się stało, że zwykła dziewczyna z sąsiedztwa stała się księżniczką muzyki pop i jedną z najbardziej rozpoznawalnych osób w show-biznesie? Jennifer Otter-Bickerdike w obiektywny sposób śledzi rozwój kariery Britney. Pokazuje, z jakimi trudnościami musiała zmagać się artystka na przestrzeni lat i jak stała się więźniem swojej własnej sławy. W polskim wydaniu książki można znaleźć dodatkowy komentarz Otter-Bickerdike na temat bieżących wydarzeń z życia piosenkarki. To nie tylko biografia, ale również przenikliwa ocena jednej z największych gwiazd muzyki współczesnej.

Fascynuje Cię muzyka hip-hopowa i chcesz dowiedzieć się o niej jak najwięcej? Teraz masz niepowtarzalną okazję, by to zrobić. Dzięki książce "Rahim. Ludzie z tylnego siedzenia" zgłębisz historię legendarnego Rahima, który na polskiej scenie hip-hopowej jest jedną z najważniejszych postaci. Współpracował m.in. z "Kalibrem 44" i znaną każdemu "Paktofoniką". Książka "Rahim. Ludzie z tylnego siedzenia" to pierwsza publikacja, w której Rahim zabiera głos i gra pierwsze skrzypce. Wykorzystuje tę okazję do opowiedzenia czytelnikowi o swoim życiu, hip-hopie, dorastaniu na Śląsku i spełnianiu marzeń poprzez budowanie muzycznej kariery. Czytelnik będzie miał okazję zakulisowo prześledzić, jak wyglądało klejenie pierwszych bitów na Amidze 1200, jak wyglądała praca z 3-X-KLANem, Kalibrem 44 i kultową dzisiaj Paktofoniką. Dowie się też więcej o solowej karierze Rahima, Pokahontaz oraz jak powstała wytwórnia MaxFloRec. W książce znajduje się wszystko, czego można się spodziewać po wyboistej drodze do sukcesu. Jest miłość, przyjaźń, robienie muzyki, ale są też nieuczciwi wydawcy i dziki rynek muzyczny z lat 90. W tamtych czasach albo było się twardym, albo rynek pożerał człowieka i zostawiał go z długami. Jest w niej wszystko, czego może oczekiwać fan hip-hopu. Trudna przeszłość, walka z teraźniejszością oraz plany na przyszłość.

Każda gwiazda rocka ma do opowiedzenia ciekawą historię, jednak nie wszystkie są tak wciągające, jak opowieść zawarta w autobiografii pt. "Lenny Kravitz. Let Love Rule". Muzyk ten swoje inspiracje zaczerpnął z własnego, często trudnego i skomplikowanego życia, które zapewniło jednak, że jest w pełni wyjątkowym artystą. Jak sam o sobie pisze, jest on nie do końca ani czarny, ani biały, nie jest ani żydem, ani chrześcijaninem, a jego muzyczne inspiracje pochodzą zarówno z grup popowych, jak i rockowych. Wszystko to sprawiło, że nie czuł się nigdy znudzony życiem, które wypełnił muzyką, co zwróciło się w postaci spokoju, równowagi, ale też przygód. Książka ta opisuje historię Lenny'ego Kravitza w różnych miejscach i w różnym czasie ? od Upper East Side na Manhattanie, przez Baldwin i Beverly Hills w Los Angeles, kończąc na międzynarodowych podróżach. W tych wspominkach przejawiają się różne postacie, a w tym te, które odcisnęły na muzyku największe piętno. Poznamy jego stosunki z matką, która była znaną aktorką, jego ojcem, jak i Lisą Bonet, która stała się w pewnym czasie jego muzą. Lenny Kravitz nie jest pisarzem, jednak słowa, które zamieścił w swojej autobiografii, czyta się nie tylko z wielkim zainteresowaniem, ale też przyjemnością. Jego wielka ambicja czekała wiele lat, zanim mogła znaleźć ujście w muzyce, którą wreszcie uważał za swoją. Doprowadziło to go do bycia gwiazdą rocka, która teraz dzieli się swoją drogą.

Historia II wojny światowej zawiera w sobie opowieści, których nigdy nie usłyszymy, jednak jest też kilka takich, o których możemy i powinniśmy się dowiedzieć. Jedną z nich jest ta, którą znajdziesz w książce "Kobiety pistolety. Maria Kowalska w rozmowie z Wiktorem Krajewskim". Opowiada ona o kobietach, które trafiły do obozu koncentracyjnego. Miały utracić tam wolę walki, ale nigdy do tego nie doszło. "Myszka", bo taki pseudonim miała Maria Kowalska, była sanitariuszką z pułku "Baszta". Już jako siedemnastolatka wstąpiła do konspiracji z myślą o pomocy rannym. Powstanie warszawskie samo w sobie było dla niej wielkim przeżyciem, ale najgorsze miało dopiero nadejść - wraz z kilkudziesięcioma innymi kobietami trafiła do jednego z największych obozów koncentracyjnych, czyli Stutthofu. Uczestniczki powstania były jedynymi Polkami, które miały status jeńców wojennych, a ich przybycie w mundurach i z opaskami powstańczymi sprawiło, że wielu więźniów obozu pokładało w nich nadzieję - inni czuli niechęć. Kobiety nie zatraciły woli, choć wiedziały, co na nie czeka. Sprzeciwiały się obozowym normom i przyszywaniu numerów, za to śpiewały okupacyjne pieśni. Jest to książka pokazująca, jak przyjaźń i solidarność dała szansę na przetrwanie piekła, którym były obozy. Autorami tej książki spisanej w formie rozmowy są Maria Kowalska we własnej osobie oraz Wiktor Krajewski. Jest to poruszająca opowieść, której szczegółowość sprawi, że poczujesz ból, ale też dumę bohaterek tego okresu.

25 marca 1942 roku prawie tysiąc młodych niezamężnych dziewcząt wsiadło do pociągu, który miał je zawieźć do obozu Auschwitz. Były to słowackie Żydówki – przekonane, że przez kilka najbliższych miesięcy będą pracować w fabryce. Założyły na siebie najlepsze ubrania i z radością machały na pożegnanie zebranym na peronie bliskim. W rzeczywistości były przedmiotem transakcji pomiędzy słowackim rządem a Niemcami i jechały do niewolniczej pracy. Zaledwie kilku spośród nich udało się przeżyć. Pierwszy kobiecy transport do Auschwitz był przez długie lata zapomniany. Nie było w nim osób związanych z ruchem oporu ani jeńców wojennych. Były tylko bezbronne młode kobiety, przyzwyczajone do dobrych manier i wygodnego życia, które nagle znalazły się w piekle, w którym je bito, rozbierano do naga, golono, trzymano na wielogodzinnych apelach na mrozie, poddawano drakońskim karom i zaganiano do ciężkiej pracy, często prowadzącej do śmierci. Ta książka przypomina niezwykłą historię pierwszych 999 kobiet, które trafiły do Auschwitz, ich cierpienie, heroizm i wolę przetrwania.

Książka Warszawskie dzieci ’44 pozwala spojrzeć z zupełnie nowej perspektywy na udział najmłodszych mieszkańców miasta w Powstaniu Warszawskim. To nie opowieść o bohaterskich walkach małych żołnierzy ani dyskusja o tym, czy wolno było im dać broń do ręki albo wysłać z butelką zapalającą na barykady. Po raz pierwszy ukazuje, jak dzieci uczyły się żyć w zupełnie nowej dla nich powstańczej rzeczywistości. Jak szybko musiały dorosnąć, by „wielka przygoda” nie zakończyła się śmiercią. Jak radziły sobie z przerażeniem, bólem, cierpieniem oraz koszmarnymi doświadczeniami, których były uczestnikami bądź świadkami. A także jak z traumą wyniesioną z powstańczej Warszawy musiały zmagać się do końca życia. Skłania do refleksji, jak doświadczenie Powstania Warszawskiego były przekazywane kolejnym pokoleniom. Spojrzenie na to wydarzenie oczami dziecka, poznanie jego emocji i dramatów odsłania prawdę o walce pozbawionej heroizmu oraz cenie, którą przyszło za nią zapłacić, by móc żyć dalej. O tym wszystkim dowiemy się, poznając wspomnienia m.in.: Beaty Tyszkiewicz, Krystyny Zachwatowicz-Wajdy, Magdaleny Zawadzkiej, Jarosława Abramowa-Newerlego, Jacka Fedorowicza, Krzysztofa Zanussiego, syna komendanta Armii Krajowej – Adama Komorowskiego, i syna „warszawskiej Niobe” – Mścisława Lurie.

"Taniec na gruzach. Nina Novak w rozmowie z Wiktorem Krajewskim" to wzruszająca i szokująca historia polskiej baletnicy, która zrobiła międzynarodową karierę, choć w ojczyźnie niemal nikt o niej nie słyszał. Jak wyglądało jej życie i czemu teraz postanowiła przerwać milczenie? Nina Novak podbiła serca Amerykanów. Odmieniła amerykański balet, tańczyła na Broadwayu z najlepszymi tancerzami Hollywood i zrobiła oszałamiającą karierę na całym świecie. Poza Polską, gdzie słyszeli o niej jedynie nieliczni miłośnicy baletu. Choć urodziła się w Warszawie w 1923 roku, to w swojej ojczyźnie wystąpiła jedynie dwa razy: w 1961 i 1978 roku. W Stanach Zjednoczonych została pierwszą w historii polską primabaleriną i baletmistrzynią. Po zakończeniu kariery na scenie założyła własną szkołę baletu w Wenezueli, którą wciąż prowadzi z wielkim zaangażowaniem. Nina Novak przeżyła wiele ciężkich chwil, a podczas II Wojny Światowej trafiła do obozu, skąd cudem udało jej się wydostać. Swoje życie zawdzięcza Lodzie Halamie, którą zafascynowały przedwojenne występy młodej baletnicy. Nie zdołała uratować najbliższych. Mentalnie wciąż tkwi zamknięta w obozie, czekając na najgorsze. Wiktor Krajewski jest znanym autorem wywiadów z ludźmi, którzy wiele osiągnęli, ale jednocześnie brutalnie doświadczyli życia. Największą popularność przyniosła mu bestsellerowa książka "Łączniczki. Wspomnienia z Powstania Warszawskiego", a także "Pocztówki z powstania", "Chciałbym nigdy cię nie poznać" oraz wywiad z Aliną Dąbrowską zatytułowany "Wiem, jak wygląda piekło". Wiktor Krajewski skutecznie otwiera ludzkie oczy na cierpienie innego człowieka. Przedstawia historyczne wydarzenia i wspomnienia ludzi, o których zdecydowanie zbyt rzadko się mówi.

American Dream oczami najsłynniejszych syjamskich bliźniąt Chang i Eng mieli po 17 lat, gdy opuścili rodzinny Syjam. Mieli wrócić do domu po pięciu latach, to jednak nigdy nie nastąpiło. Zrośnięci na klatce piersiowej pasem tkanki chrzęstnej i dzielący wspólną wątrobę bracia ruszyli w podróż po Stanach Zjednoczonych. W ciągu dekady zdobyli sławę, majątek i amerykańskie obywatelstwo. Kupili ziemię i niewolników, postawili dom na południu i poślubili dwie białe siostry, z którymi wychowali sporą gromadkę dzieci. Jednak jak to czasem bywa z amerykańskim snem – legł w gruzach równie szybko, jak na początku się ziścił. Yunte Huang przybliża nieprawdopodobną historię pierwszych określonych tym mianem syjamskich bliźniaków. Pokazuje narodziny gwiazd w szczytowym okresie rozwoju amerykańskiego przemysłu rozrywkowego. Lecz choć zapracowali na swój sukces i osiągnęli status zamożnych właścicieli ziemskich, całe życie byli postrzegani jako „dziwadła” z pokazów cyrkowych. Ta nietuzinkowa książka dotyka wielu zjawisk, które stanowiły punkty zapalne w Stanach Zjednoczonych XIX wieku. Płynie pod prąd mitu amerykańskiego indywidualizmu i jednocześnie stanowi znakomity komentarz do czasów, w których żyjemy.

Galileusz jest jednym z najświatlejszych umysłów, które przetrwały w naszej świadomości po dziś dzień. W dziedzinie fizyki głośniejszymi nazwiskami są chyba tylko Newton i Einstein. Galileusz, syn zbuntowanego muzyka, od młodości przejawiał zmysł konstruktora i badacza. Był prawdziwym człowiekiem renesansu, który do perfekcji opanował sztukę epistolarną, sformułował prawo swobodnego spadania i był jednym z pierwszych astronomów korzystających z teleskopu. Za jego pomocą odkrył kratery na Księżycu, pierścienie Saturna i księżyce Jowisza. Jego odkrycia musiały doprowadzić go jednak do konfliktu z najpotężniejszym przeciwnikiem - kościołem.

Maria Józefa Habsburg – ostatnia koronowana polska królowa nie ma wśród historyków dobrej opinii. Uważana jest za sterniczkę okrętu pod tytułem „wolna Rzeczypospolita”, tak nieudolnie, nierozsądnie i egoistycznie nim kierującą, że w końcu musiał się rozbić o skały i przestać istnieć na 123 lata. Janina Lesiak podjęła się trudnego zadania; wychodząc z założenia, że każdy ma prawo do obrony postanowiła nie tyle tłumaczyć, ile zrozumieć postępowanie Marii Józefy szukając przyczyn, dla których ta ostatnia z ośmiu Habsburżanek na polskim tronie zapisała się wśród nich najgorzej. Książka jest opowieścią o kobiecie, która pragnęła być kimś innym niż była i o tym, że niespełnione marzenia mogą zmienić życie komuś, kto nie potrafi się pogodzić z niemożnością ich realizacji. I o tym, że aby być królową nie wystarczy usiąść na królewskim tronie… Jest także po części opowieścią Autorki o jej własnym życiu, wyborach i drodze twórczej poświęconej portretom psychologicznym polskich królowych, które choć dalekie i niekiedy zapomniane są tak niezwykłe, że trzeba je obudzić i ożywić. Maria Józefa Habsburg – ostatnia w monarszym orszaku zaprasza do swojego świata.

Pamiętnik najbliższej przyjaciółki Marii Rodziewiczówny zdeponowany w Bibliotece Jagiellońskiej, a spisany z nadzieją, że kiedyś będzie mógł dotrzeć do rąk czytelników autorki. Poznały się w czasie rodzinnych wizyt. Praca społeczna, wspólne zebrania i wycieczki zaowocowały stale pogłębiającą się przyjaźnią, na której charakter niewątpliwy wpływ miał podziw, by nie powiedzieć uwielbienie Jadwigi dla starszej o jedenaście lat Marii. Z czasem więzy przyjaźni zadzierzgnęły się jeszcze mocniej. W 1919 obie zamieszkały razem. Jadwiga stała się prawą ręką właścicielki Hruszowej, pomagała jej w prowadzeniu domu i ogrodu. Stała się dobrym i po trosze opiekuńczym duchem powieściopisarki, starającym się odsunąć od niej wszystko, co mogłoby stanowić przeszkodę w twórczej pracy. Dla siebie wybrała świadomie miejsce na drugim planie. Wszyscy zapamiętali ją jako osobę uśmiechniętą, pogodną... Towarzyszyła pisarce podczas wojen i pokoju, zarówno w Warszawie, jak i w Hruszowej. Była z nią aż do chwili śmierci. Wspomnienia spisane w niniejszej książce to zapis przepięknej przyjaźni, czy wręcz miłości dwóch niezwykłych kobiet, ale też zapis życia w wyjątkowych czasach i w wyjątkowych miejscach, które tak bardzo obie ukochały – Warszawie i Kresach.